Milaan - San Remo 2019


Een lange beroemde klassieker
9 juni


Je kijkt er maandenlang naar uit en dan is het na een paar dagen acclimatiseren in Milaan plotseling zondag 9 juni 2019 en weet je dat er niet meer valt te ontkomen aan de 49e Milaan- San Remo.
Direct naast ons hotel vertrekken ca 1000 renners in groepjes van 250 en in de tweede groep van 7.10 uur zitten Dik Lievaart, Arie Vliegenthart en ik. Alledrie hebben we geen ervaring met fietsafstanden van 300 km dus een mooie sportuitdaging.
De eerste 120 km gaan zuidwaarts door de Povlakte en zijn heerlijk Hollands plat. Dat geldt overigens niet voor de asfaltwegen. Kuilen en herstelasfalt maken het erg fietsonvriendelijk en leidt na 50 km tot mijn eerste lekke band in jaren. De snelle groep waar we in zaten (gem 37) moeten we dus laten gaan maar na minuut of 10 kunnen we weer aanpikken bij de volgende passerende groep. Tempo ligt daarin lager wat niet wegneemt dat we onze eerste verzorgingspost in 35 gemiddeld bereiken. Onze privé-post dus met de verzorgsters Monique Tonelli en Veerle Vliegenthart. Een luxe positie.
Daarna volgt een bergkam (500m) en zien we na 160 km de Middellandse Zee bij Genua. Na de hele ochtend bewolkt en soms regenachtig weer te hebben doorstaan is het hier plots zonnig en blaast er een stevige zuidoostenwind. Het blijft vervolgens heuvelachtig en tussendoor fietsen we door drukke kustdorpen met smalle wegen wat leidt tot heel wat linke situaties. Meerdere ambulances gezien deze dag.
De club van 3 blijft tot 230 km bij elkaar. Laatste stuk is het ieder voor zich met o.a natuurlijk de beklimmingen van de Cipressa en de Poggio. Bekend van radio en tv uit de tijden van Hennie Kuiper en Francesco Moser.
De benen blijven opmerkelijk fris al dreigt na 270 km de kramp de kop op te steken. Marmottebeelden doemen bij me op. Gelukkig is het dit keer loos alarm en finish ik zonder malheur in een nettotijd van 9.15. Zwart voor ogen maar blij. Arie en Dik volgen kort achter me. Het was gaaf.