Jungfrau Marathon 7 september 2019 Loopspektakel in en boven Interlaken
Met een groep van ca. 50 lopers van Thof Running en AV Waterweg vertrekken we in de vroege morgen van donderdag 5 september per bus vanaf AV Waterweg om einde dag in de regen aan te komen in een (jeugd)hotel in Interlaken.
De volgende dag blijkt er een verse witte deken te liggen op de omringende bergtoppen en besluiten de meeste deelnemers een wandeling te gaan maken bij Grindelwald waar morgen in het dal een lus wordt gelopen tussen 17 en 23 km.
De start vindt plaats in het centrum van Interlaken op zaterdagmorgen 8.30 uur. Zo'n 4000 deelnemers hebben zich voor die tijd erg gedisciplineerd opgesteld wat bij een gewone stadsmarathon wel eens anders is. Er hangt dus een ontspannen sfeer al staan de koppies bij velen wel gespannen en is er bijvoorbeeld veel twijfel over de kledingkeuze. Ik besluit te beginnen met korte broek, craftshirt met lange mouwen en het Jungfrau-Thof-AVW-t-shirt en krijg daar al gauw spijt van. Weliswaar start ik relatief rustig in de drukke centrumwegen maar het zweet loopt me direct over de rug. Craftshirt gaat daarom uit en bind ik om mijn middel.
De eerste 25 km zijn relatief vlak met hier en daar wat onverhard pad en enkele venijnige heuvels langs een typisch bergriviertje. In de beginfase hou ik op reserve 4.30 min/km aan, welk schema ik vanaf 10 km echter toch los moet laten met als gevolg een doorkomstijd op de halve marathon van net onder de 1.40. Weliswaar is de tijd vandaag niet de hoofdzaak maar deze doorkomst had ik vantevoren wel verwacht. Als de muur van Wengen na 26 km opdoemt gaat het pas echt beginnen.
Het craftshirt lever ik in bij Martin Daamen waarvoor ik een flesje sportdrank terugkrijg. Direct wordt het pad onverhard en gaat het stijgingspercentage naar 20%. Het slingerende pad van bijna 3km (in totaal ruim 20 haarspelden) is breed genoeg om te passeren en gepasseerd te worden, afhankelijk van of ik wel of niet hardloop. De kilometerbordjes zijn hier vermenigvuldigd tot 250-meterbordjes waarvan de passages qua verstreken tijd redelijk overeen blijken te komen.
Rond de 30 km ligt het dorpje Wengen dat massaal is uitgerukt om de lopers aan te moedigen. 'Hop-hop-hop' is de meest gehoorde ritmische kreet, die me om een of andere reden ook als niet-skiër in ski-sferen brengt. De vermoeidheid krijgt na bijna 3 uur inmiddels vat op me dus ondanks dat het tussen 30 en 38 km aanmerkelijk minder steil is laat ik me regelmatig verleiden tot korte wandelingen. De drankposten zijn talrijk en ruim voorzien van allerhande koolhydraten (repen, koeken, fruit). Asfalt ligt hier niet meer. Helaas kan er niet echt van het uitzicht worden genoten door de miezerige bewolkte omstandigheden al is de kou op bijna 2000 meter hoogte nog steeds onbetekenend, zelfs met slechts een korte broek en t-shirt.
Vanaf 38,5 km gaat het pad over in een vrijwel onbeloopbare smalle rotsige bergroute en is hardlopen er niet meer bij. Passeren is eigenlijk niet meer mogelijk tenzij je grote risico's wilt nemen over de gladde uitstekende rotsen.
Ik klok hier mijn traagste kilometer van ruim 13 minuten. Na 40 km zie ik ineens een Jungfrau-Thof-AVW-t-shirt uit de mist opdoemen welke afkomstig blijkt te zijn van clubgenoot Gerard. Wanneer ik hem heb bijgehaald vertelt hij me dat hij krampproblemen heeft. Iets wat ik ook vaak heb tijdens (normale) marathons maar waarschijnlijk heeft de keuze voor Herzogkousen mij daarvoor bespaard vandaag.
Op ruim 41 km ligt het hoogtepunt waarna nog een fijne laatste dalende km naar de finish volgt al is alle souplesse uit mijn lijf verdwenen. Tevreden ga ik onder het finishdoek door na 4 uur 18 minuten en 57 seconden.
Minstens zo aangenaam waren de warme douche en het koude bier na afloop. Een prachtige loopervaring rijker!
