Wedstrijden 2006

7 januari 10 km Hoek van Holland (34.28)
22 januari halve marathon Maasluis (1.11.06)
4 februari Asselronde 27,4 km Apeldoorn
11 februari Wollebrandcross 9+ km Westland
4 maart halve marathon Midden-Delfland (1.13.48)
18 maart 15 km Reeuwijk (50.49)
2 april 10 km Dordrecht (33.04)
22 april halve marathon Naaldwijk (1.13.47)
29 april 10 km Maasland (33.25)
13 mei 15 km Papendrecht (52.17)
25 mei 10 km Delft (34.06)
10 juni 15 km Maasdijk (53.53)
23 juni 10 km Kwintsheul (33.12)
1 juli 12 km Schipluiden
26 augustus RBR (2-20-5 km) Maasland
23 september 10 EM 's-Gravenzande (57.04)
21 oktober 10 km baan Naaldwijk (34.15)
11 november halve marathon Monster (1.18.09)
19 november 15 km Nijmegen (52.17)
16 december halve marathon Vlaardingen (1.15.43)
24 december cross 9 km Maassluis
27 december halve marathon Arnhem (1.15.39)
31 december cross 8 km Delft


Nieuwjaarsloop 10 km Hoek van Holland
7 januari

Daar waar het sub-3-groep-schema vandaag voorzag in een lange trage 25 km, koos ik vandaag voor een snelle 10 km in Hoek van Holland, hetgeen tot wat krokodillentranen leidde bij sub-3-master Leen. De nieuwjaarsloop was me de afgelopen 2 jaar echter zo goed bevallen, dat deelname in 2006 voor mij geen discussiepunt was.
Deze 33e(!) editie begon reeds om 9.30 uur met een kinderloop van 2,5 (8+) en 1 (t/m 8 jaar) km. Dochter Kristel van 7 liep ook weer eens een wedstrijd en pakte de derde plaats met een tijd van 4.35. Dochter nummer 2, Tamar van 3, moest en zou ook meelopen maar keerde terstond op haar schreden terug zodra alle kinderen zich bij de start opstelden en reporter Richard zich meldde. Brullend om mamma ontvluchtte zij de massa. Wees gerust Richard, zij raakt van alle speakers van streek...
Na afloop van de kinderloop kregen alle deelnemers twee kaartjes voor Sparta-Willem II op zaterdag 25 februari. Niet verkeerd voor een Sparta-vader! Maarten de Jong heeft gezien zijn hardloopminnende kroost misschien nog een aantal kaartjes in de aanbieding Om 11 uur begonnen de 5 en de 10 kilometer. De kersverse atleten van Haag Atletiek, te weten Willem Lenting en Maurice van Veldhoven, namen na het startschot samen met een zwartwit geblokte Engelsman het initiatief en daarachter probeerden Bram v Duyvenvoorden en RonB aansluiting te houden. Na het eerste rondje van 2,5 km kwamen de Haag-atleten als eersten door en begon de Engelsman zijn snelle start te bekopen. Nog voor de onverharde heuvel kon ik hem in de tweede ronde achterhalen en voorbijsteken.
Halverwege was m'n doorkomsttijd net onder de 17 minuten en was m'n achterstand op Maurice en Willem eigenlijk al onoverbrugbaar geworden, al had ik ze af en toe nog net in zicht. Met nog 2 rondjes van 8.45 en de nodige manouvreerkunsten om achterblijvers voorbij te komen finishte ik uiteindelijk in 34.28, een kleine minuut achter winnaar Maurice. Er waren deze dag in totaal zo'n 300 deelnemers, waaronder een tiental (ex)-AVW'ers. 'Ex' staat hier vanwege de familie van der Elst. Voor de winnaars van de 5 en de 10 km waren er speciale VIP-kaarten voor Sparta-PSV beschikbaar. Voel dus wel een beetje mee met Michael; 5 km-deelname had lucratief kunnen zijn...
Tenslotte voor wat betreft het sub-3-groep-schema, de hielblessure zeurt nog wel maar wordt niet erger, dus moet ik morgen in staat zijn om de nodige gemiste duurkilometers goed te maken


Biesheuvelloop 21,1 km Maassluis
22 januari

Naar boven


Zondag 22 januari: de halve klassieke afstand! Vandaag moest mijn 1.12.10 van vorig jaar eraan gaan. De (marathon)trainingen liepen de laatste weken vrij goed (zie bij het onderwerp 'Marathon'), maar het is toch altijd maar afwachten hoe zich dat verhoudt tot een wedstrijd. Om stipt 1 uur viel het startschot op de Jan Schoutenlaan en speerde Willem Lenting (10 km) er als eerste vandoor. Kort daarachter werd hj gevolgd door drie man, waarvan ik alleen Michel kende. Achteraf bleken die andere 2 Ruben Scheurwater (Prins Hendrik) en Mark Kwakernaak (Parthenon) te zijn.
Achter die vier vormde zich een groep van 6 met maar liefst vier veertigplussers, waaronder RonB. Met de wind schuin in de rug passeerde deze groep in 16.15 het 5-kilometerpunt, waarmee ik 15 seconden voor lag op het schema van 1.11 hoog. Ook op de tweede 5 kilometer pakte ik daarop weer 15 seconden, waarmee ik op het 10-kilometerpunt doorkwam in 33 minuten precies. Pas 1x was ik sneller op deze afstand (32.41)...
Langs de dijk zakte het tempo lichtelijk, maar na het draaipunt bij cafe 'Rust wat' schroefde de veteranengroep de snelheid weer wat op. Begon al nieuwsgierig te worden naar de 15-kilometerdoorkomst, want een tussentijds pr zat er zo maar in. Helaas moest ik de groep bij 14 km wel laten gaan ook al liep ik op dat moment gewoon nog 3.20 min/km. En dan de 15km-tijd: 49.30 ? (pr is 50.02) ! Daar is het laatste woord vast nog niet over gesproken, maar ik ben er vrij zeker van dat we tussen 14 en 15 km (bij het keerpunt dus) zo'n 100 meter (2x50) te kort hebben gelopen. Een kleine halve minuut dus. Het stuk over de Pettendijk viel me zwaar; helaas was fietser Leen zo sportief om me niet uit de wind te houden ook al had ik dat op dat moment zeer op prijs gesteld.
Eenmaal terug achter de (Maas)dijk kreeg ik het ritme weer te pakken, mede dankzij Michel die in ras tempo dichterbij kwam. Hij was duidelijk te enthousiast van start gegaan en ging nu voor gaas. Vind ik toch mooi van hem: altijd proberen eerste te worden en anders volledig instorten. Mijn schema voor kilometer 15-20 ging uit van 3.30 min/km en dat kon ik aardig vasthouden. Bij het opdraaien van de Jan Schoutenlaan hoorde ik de speaker Peter Fieret de tijden van de binnenkomende atleten noemen (1.10..) en wist ik dat de 1.11 er dik in zat vandaag. Tsja, officieel werd het 1.11.06, maar mijns inziens had het dus iets van 1.11.30 moeten zijn. Achtste overall (winnaar werd Ruben Scheurwater in 1.08.02) en vierde veteraan. Hoe dan ook een forse verbetering van het pr! Een mooie tussenstap naar Rotterdam dacht ik zo. Ook Gerard liep vandaag een fraaie halve marathon, waar hij ongetwijfeld nog van zal verhalen. Zouden die lange duurlopen dan toch zoveel baat hebben??


Asselronde 27,4 km Apeldoorn
4 februari

Naar boven


Voordat je aan de start staat van dan wel de Accresloop, de mini-marathon of de Asselronde, heb je als AVW'er 's morgens al heel wat ervaringen opgedaan. Want ook al heeft Carry het wat drukker gekregen sinds hij niet meer bij de gemeente werkt, toch had hij het weer voor elkaar gekregen om de buspassagiers te vermaken met quizzen, rekensommen en vreemde voorwerpen. Zeker bij het raden van laatstgenoemde onderdeel kwam de ware aard van de gemiddelde hardloper naar boven, waarvan Carry beloofd heeft een aantal karakteristieke antwoorden op het Forum te zetten. Er zullen geen namen worden genoemd.
Reeds om 10.15 uur arriveerde de bus op de kazerne in Apeldoorn en hadden zeker de Asselronde-lopers nog tijd zat om dat te doen wat je vroeger als dienstplichtige in een kazerne ook altijd deed: je vervelen.
Rond half twaalf vertrok de sub-3-groep, nog zonder de wat verlate PietH en HerbertS, richting de start/finish-locatie in het nabijgelegen bos en kon geconstateerd worden dat het op deze vierde februari grandioos loopweer was: geen wind en een paar graden boven het vriespunt. Het bleek geen enkel probleem te zijn om heel het startvak door te lopen tot op een halve meter van de starthekken. Na een kwartiertje klonk vervolgens het startschot op de derde piep van het radiojournaal van 12 uur. Mijn doel was vandaag om onder de 1.40 te lopen en misschien 3.30 min/km (1.36) vast te kunnen houden.
Dat het parcours in de Apeldoornse heuvels wat minder snel is dan het platte Biesheuvelparcours mag geen verrassing heten, maar de 5-kilometertijd van 17.40 viel toch tegen. Ik had vlak daarvoor net aansluiting weten te vinden bij een groepje van 5 man, dat slechts door 2 anderen werd voorafgegaan. Daar de marathon gelijktijdig was gestart met de Asselronde en beide over hetzelfde parcours gingen wist ik niet zeker of we alle 8 de Asselronde liepen, maar verderop in de wedstrijd kreeg ik daar bevestiging van. De tweede 5 km ging voor een groot deel heuvelafwaarts waarmee de snellere 17.05 wel is verklaard. Desalniettemin verloor ik op dit gedeelte het contact met de groep, waarin het tempo wel erg hoog kwam te liggen. Daarna een herhaling van zetten: een relatief langzame derde vijf kilometer in 18.30 gevolgd door een vierde van 17.45. Dat betekende 20 km in 1.11.00 op welk punt ik ongeveer werd ingehaald door de eerste twee (buitenlandse) marathonlopers. Van 22 tot 25 km ging het weer 'vals' omhoog en was het moeilijk om het tempo vast te houden; geef mij als loper maar het platte westen!
De achtste plek in de Asselronde kwam niet in gevaar en met 1.38.39 blijk ik precies het tempo te hebben gelopen dat ik met de marathon wil aanhouden en moet leiden tot 2.32, nl. 3.36 min.km.
Maar 9 april duurt nog even....
De terugreis in de bus was door de geleverde inspanningen, het aanwezige bier en de tombola een stuk rumoeriger dan de heenweg. Nog enkele opmerkelijke feiten: Dick Eichorn mag een dagje met een open Opel toeren, Jan Jansen weet alles van de bio-industrie, maar eet er geen varken minder om, Lieuwe let bij zijn patientbezoeken goed op de (monumentale) omgeving en RonK kreeg als beloning voor zijn goed geschatte eindtijd de traditionele bon om zich in 1 van de nog aanwezige bossen in de Benelux van zijn ongemak te ontdoen. Carry, Apeldoorn was ook nu een succes!


Wollebrandcross 9+ km Honselersdijk
11 februari

Naar boven


Vorig jaar deed ik voor het eerst mee aan deze Westlandse cross voor het goede doel en was toen onder de indruk geraakt van de sfeer in de koele omgebouwde veilinghal EN van het blubberige parcours. Op vele gedeeltes kon er destijds nauwelijks worden gelopen, wat misschien leuke tv-beelden opleverde, maar wat ik als loper toch minder apprecieerde. Gelukkig bleek het parcours dit jaar veel beter te belopen, al was het, zoals Michael al schreef, wel verstandig om spikes aan te trekken.
Net als vorig jaar werd er enorm hard vertrokken met voorop de toenmalige nummers 1 en 2 Ramses Bekkenk en Maurice van Veldhooven en vlak daarachter een drietal voor mij onbekende, jonge koppen. Na een aantal bruggetjes en een viaduct (Marco Poot kent die nog wel) kwamen we langs een meertje te lopen, waar ik al snel inliep op de nummers 3,4 en 5. Ramses bleef gasgeven maar Maurice wist op dat moment nog aan te klampen.
Bij de heuvels (rond kilometer 4) kwam 1 van de jonge honden weer bij me aansluiten, waarna hij (de 16-jarige(!) Sjoerd van Marrewijk) linksaf sloeg aan het eind van de eerste ronde en winnend de 4/5 km afsloot.
Zouden er in Maassluis ook niet zulke 16-jarige talenten rondlopen?
Over talent gesproken: Ramses bleek een flinke maat te groot te zijn voor Maurice en finishte na twee ronden met anderhalve minuut voorsprong in 31.24. Zelf was ik content met de 33.40; echt verval had ik niet wat je met al die trainingskilometers in de benen natuurlijk ook niet meer mag verwachten.
Medeveteraan Rob van Zanten kon vandaag geen potten breken...
Marieke liep bij de vrouwen heel gemakkelijk naar de overwinning en hoopt binnen een aantal jaren Carla in het vizier te krijgen. Ter motivatie voor Marieke: zo iets hoopte ik vorig jaar ook in relatie tot Michel de Maat en dat ging ineens heel wat sneller . Gaat Carla toevallig niet verhuizen of verbouwen binnenkort??
Bij de prijsuitreiking kwam Ramses helaas niet opdagen en even leek ook Maurice vertrokken te zijn, zodat de omroeper noodgedwongen een praatje met de nummer 3 aan moest knopen. Gelukkig kwam Maurice uiteindelijk wel (ook hierin was tie dus tweede), want het is t.o.v de organisatie natuurlijk knap lullig als je onafgemeld wegblijft.
Ach, uiteindelijk gaat het vooral om die 186.000 euro.


Midden-Delflandloop 21,1 km
4 maart

Naar boven


Traditioneel pak ik sinds 2004 op de eerste zaterdag van maart de fiets om koers te zetten naar de start van de Midden-Delfland halve marathon in Schipluiden. Prettige bijkomstigheid is dat dat die fietsrit voor een groot gedeelte over het later te belopen parcours gaat. Zo zag ik reeds tot mijn vreugde dat er bij elke kilometer een Thof/Hardloper-bordje was neergezet en voelde ik dat langs de Trekvliet de wind schuin in de rug stond en op de Kwakelweg (km 17 en 18 ) gemeen tegen. De laatste 3 km richting spoorbrug stond ie weer gunstig; wel viel me daar al op dat kilometerbord 20 veel dichter achter bord 1 stond dan bord 19 achter bord 2. De totaalafstand leek me de afgelopen keren echter prima te kloppen en na de Biesheuvelloop moet ik als AVW'er sowieso niet te veel commentaar hebben...
Het parcours was geheel sneeuwvrij, dus was het ff een tegenvaller toen het om 12.45 uur ('k was net binnen) ineens heftig begon te sneeuwen en te onweren. Snel daarna keerde de zon terug en bij de start waren de wegen gelukkig weer zwart.
Om 13.30 uur werden ruim 300 deelnemers weggeschoten en was het Midden-Delflander Henri Sunder die het voortouw nam. Voor de brug kon ik hem passeren, waarna er niemand meer wist te volgen. De eerste drie kilometer waren door de wind vrij lastig, maar eenmaal langs de Kwakelweg kwam het ritme er goed in. Itt tot Marco's ervaringen meende ik het idee te hebben dat de eerste 5 bordjes op de goede plek stonden (om je voor te zijn: ik heb geen bordje verplaatst): 17.00
De Duifpolder was ouderwets winderig en het werd me hier duidelijk dat een echt snelle tijd er vandaag niet in zat. Op km-punt 9, bij het 'Peet Jansen-bruggetje', miste ik de aangereikte drank, iets wat me bij de marathon toch niet moet overkomen.
Van kilometer 11 tot kilometer 16 kon er geprofiteerd worden van de wind en de gezelligheid van het centrum van Maasland. Vorig jaar liep ik daar met Michel de Maat door dikke sneeuwvlokken, nu scheen er een vrolijke voorjaarszon. De voorsprong op de achtervolgers werd volgens de voorfietser gestaag groter wat gezien m'n regelmatige tussentijden wel te verwachten viel. Na die eerste 5 km van 17.00 volgden er 3 van 17.40, 17.45 en 17.40. Over de eindtijd van 1.13.48 (3.30 min/km), zonder daarbij al te diep te zijn gegaan, was ik uiteindelijk wel te spreken.
Tweede werd Jelle Zwinkels (1.15.32) en derde Hans Middelburg (1.15.42), beiden Olympus'70. Marieke liep een prachtig pr op een voor haar niet onverwachts moment (..). Na afloop uitgelopen tot aan de eerdergenoemde PJ-brug en dan zie je hoe zwaar ook de lopers in het achterveld het hebben. Bij tijd en wijle moest ik de kant in duiken omdat de loper/loopster in een diepe trance zat waarin geen tegenliggers voorkwamen. Ik liep niet huiswaarts zoals Eric schreef maar keerde bij de brug weer om, want er lag nog een prijs op me te wachten in Schipluiden.
In de kantine bleek het reuze gezellig te zijn. De eerste drie lopers en loopsters kregen naast een bos bloemen een typisch Midden-Delflandpakket (wijn, kaas, jam en honing) en een massagebon.
Prima georganiseerde loop, net als voorgaande jaren!

PS Op de WOS mocht ik nog even mijn verhaal doen. Uiteraard vergat ik niet melding te doen van de zeer stimulerende werking die van de sub-3-groep uitgaat. Maarre mannen, wanneer gaan jullie weer eens je best doen?


Plassenloop 15 km
18 maart

Naar boven


Afgelopen week was bij mij de hoop gaan leven dat ik vandaag in Reeuwijk wel eens onder de magische 50 minuten zou kunnen gaan duiken, want behalve met de vorm leek het met de weersvooruitzichten ook snor te zitten. Zoals Marco al memoreerde bleek het met het laatste dus wat tegen te vallen; op weg naar Reeuwijk was in de auto al te merken dat er een straffe oostenwind stond en die liet zich in het plassengebied natuurlijk ook hinderlijk gelden.
Op nieuwe, rode, wedstrijdschoenen kon ik een paar honderd meter na het startschot aansluiting vinden bij de bliksemsnel gestarte Mohammed Ben Sabahia en vijf andere koplopers. De eerste kilometer ging binnen de 3.10 en tot aan 5 km konden we in het luwe gedeelte van het parcours goed tempo blijven lopen, resulterend in een door mij gewenste doorkomsttijd van 16.15. Eigenlijk kon ik vrij eenvoudig mee en het verraste me dan ook dat er drie lopers uit de kopgroep moesten lossen, waaronder Peter Schlink, die in Maassluis nog voor me was geëindigd.
Bleven over de eerder genoemde Ben Sabahia, Fouad Fertoute en een mij onbekende jonge loper. Tussen vijf en zeven kilometer zakte het tempo en voelde ik me geroepen om op kop te gaan lopen, wat ik achteraf gezien beter niet had kunnen doen, maar goed, je loopt niet elke dag op kop van een Topreiswedstrijd.
Het eerste gedeelte langs de plas kregen we de wind schuin in de rug en moest ik het versnellende trio laten gaan. Het gaatje bleef vervolgens schuin tegen de wind in binnen de perken, maar op het stuk windmee tussen 9 en 11 km werd het verschil snel groter. 10 km in 33.15 was 15 seconden boven mijn schema, waarop ik na 11 km snel meer inleverde. Het zwaarste stuk was namelijk tot het einde bewaard al stond de wind maar zelden pal op kop.
Op dit gedeelte zag ik Ben Sabahia, de winnaar van vorig jaar, lossen bij zijn twee medekoplopers en kwam er van achter mij geen directe bedreiging meer. Resteerde dus een vierde plek overall en een eerste plek als veteraan in 50.49.
Toch maar tevreden zijn denk ik?
Winnaar van de Plassenloop werd RobertTon in 49.24, 13 seconden voor Fouad Fertoute.
Goede tijden vandaag van Michael (56.20) en Olympus-man Hans Middelburg (52.30). 'Uiteraard' won Carla Ophorst vandaag de vrouwenwedstrijd in 56.19. Jammer dat Marieke tobde met haar gezondheid. Hoop uit de grond van mijn hart dat me dat nog minstens drie weken bespaard blijft!


Dwars Door Dordt 10 km
2 april

Naar boven


De 59e (!) editie van Dwars Door Dordt begon reeds om 11.30 uur met een jeugdloop voor 6-8-jarigen van 1 km. Op dat moment regende en stormde het nog, dus stonden er heel wat kleumende deelnemertjes aan de start. Dochter Kristel was ook van de partij en kwam uiteindelijk in 4.50 als achtste over de streep achter 6 jongens, dus behaalde ze een mooie tweede plek bij de meisjes, wat haar een fraaie Haribo-tas vol snoep opleverde. Hoera!
De KNAU-10km-loop begon om 13.05 uur, iets later dan gepland omdat er weer een enorm aantal deelnemers op deze pre-marathon-test waren afgekomen, waaronder bijna alle snelle 'topreis'lopers.
Zoals hier gebruikelijk is ging een groot aantal lopers er na het startschot als een komeet vandoor en ontstond er op de dijk tegen de wind in een grote kopgroep, slechts voorafgegaan door de latere nummers een en twee, resp. Bovassi van RA (31.10) en Ruben Scheurwater (31.19), de winnaar van de Biesheuvelloop.
Na een kilometer of twee bereikte de groep de binnenstad ofwel de kasseien, de paaltjes, de stoepranden en de bochten. Vanaf dat punt begon er tekening in de strijd te komen; achter de twee koplopers vormde zich een groep van vier waarachter ik bleef hangen in een derde groep van een man of 10. De wind kwam af en toe venijnig opzetten wanneer er een bocht omgegaan werd, wat in combinatie met de obstakels op de smalle wegen linke situaties opleverde.
De benen voelden overigens prima aan wat me vooral met het oog op de aanstaande marathon een bevredigend gevoel gaf. Want, en dat zal PB (ProcesBewaker, Ruud) Leendert prettig vinden om te horen, er speelde deze 10 km toch telkens door mijn hoofd: denk aan volgende week, loop je niet over de kop.
Op het vijfkilometerpunt (16.25) was ik desalniettemin toch losgekomen van de derde groep, waar zich ook de veteranenconcurrenten Rob vd Want en Aissa Margoum in bevonden. Ergens bij de zesde kilometer ging Rob me echter rap voorbij en trok hij in 1x door naar het viertal voor hem. De laatste twee kilometer gingen weer over de dijk maar nu met de wind in de rug en dus kon het verval zeer beperkt blijven.
Met een tweede vijf kilometer van 16.40 finishte ik uiteindelijk als achtste overall en tweede veteraan in 33.04 (acht en twee, zo vader zo dochter!).
Dat niet iedereen al gewend is aan mijn veteraan-zijn bleek bij de prijsuitreiking, waar Aissa Margoum eerst op podiumplek twee wilde gaan staan en na afloop bedremmeld bij me informeerde wanneer ik dan wel veertig was geworden. Dat zijn leuke momenten!
Het vertrouwen in een goede prestatie op 9 april is vandaag zeker gegroeid. Al met al zal het een nerveuze voorweek worden.


CAIW Halve Marathon
22 april

Naar boven


Vandaag, in weerwil van Carries goed bedoelde advies, toch maar gekozen voor de halve marathon omdat de trainingen de afgelopen week weer vrij soepel gingen. Natuurlijk mocht ik dertien dagen na de marathon geen toptijd verwachten, maar het leek me zonde om deze Westlandse 'klassieker' te laten lopen (ipv te lopen).
Leek het gisteren eindelijk voorjaar, vandaag had de temperatuur een flinke stap teruggedaan wat mij als loper zeker deugd deed. Weliswaar sta je bij de start dan wat te bibberen in slechts een singlet en korte wedstrijdbroek en baal je van de paar minuten vertraging, maar eenmaal op gang gekomen zorgt de wedstrijd meteen voor voldoende opwarming.
Vanaf het startschot schoot een Keniaanse lichtgewicht ervandoor op weg naar een eerste plaats in 1.04.50, veertig seconden boven het parcoursrecord. In mijn zicht bleven daarachter twee Marokkanen bij elkaar (waaronder de bekende rijzige gestalte van Mohammed Ben Sabahia) met kort daar weer achter de tien-kilometerlopers van de Fulltime-Runninggroep.
De eerste groep van formaat bestond uit Danny in 't Veen, Gerard Droog, thuisloper Hans Middelburg, Evert de Graaf en RonB.
Na een kilometer of drie/vier viel die groep uit elkaar; Danny liep richting Ben Sabahia en wist hem later in de wedstrijd ook te passeren; Hans en Evert moesten een stapje terug doen en Gerard en ik mochten onderling uit gaan maken wie vandaag de snelste veertigplusser zou gaan worden. Eigenlijk verraste Gerard me nogal, daar hij bij eerdere wedstrijden (Biesheuvelloop en 15 km van Reeuwijk) op flinke afstand van me geëindigd was.
De vijf kilometer, grotendeels tegen de zwakke wind in, ging in 16.45, gevolgd door 34.05 (17.20) op tien km. Zo halverwege de halve schatte ik in dat de vooraf gewenste eindtijd van 1.13 mogelijk moest zijn. Het ging me vanaf kilometer 12 echter wel veel moeite kosten om in het spoor van Gerard te blijven. Tot aan 15 km (+17.45=51.50) hing ik aan het vinketouw, waarna ik me met tegenzin gewonnen moest geven; ook al weet je dat je 13 dagen na een marathon niet top kunt zijn, doet zoiets toch pijn.
Bij 17 km schreeuwde Carry, dezelfde die iedere marathonloper dus vooraf maande tot grote voorzichtigheid, me toe dat Gerard erdoor zat en dat ik nog even aan moest zetten.
Tsja, eenmaal in een wedstrijd gelden andere regels he :-).
De vierde vijf kilometer ging in 18 rond en na een lastige laatste klinkers-kilometer finishte ik als zesde overall en tweede veteraan in 1.13.47, 1 luttele seconde sneller dan in Midden-Delfland!
Dit biedt perspectief voor de komende wedstrijden om te beginnen as. zaterdag in Maasland bij de Oaseloop (10 km). Zou leuk zijn als de Fulltime-mannen er dan ook zijn!
Zoals Michael (gefeliciteerd trouwens) al opmerkte liep een andere marathonloper, HanW, een verrassend goede tijd. Met 1.21.00 werd hij derde vijftigplusser, waarmee er vandaag dus drie AVW'ers op alle drie de podiumplekken stonden. Zo hoort het!




Groene Oaseloop 10 km
29 april

Naar boven


Koninginnedag, ofwel de dag van de tradities.
Die begint bij ons al vroeg met het aanhoren en meebrommen van de liederen van Maassluis, Zuid-Holland en Nederland op de Markt, gecombineerd met een bezoek aan Holtkamp voor de oranje moorkoppen.
Die aubade bezoek je natuurlijk voor de kinderen, maar Tamar heeft een dusdanige afkeer van mensenmassa's dat ik me afvraag of we haar hier volgend jaar weer aan bloot moeten stellen...
Thuis aangekomen bleek het in Zeewolde koninklijk te hagelen en constateerde ik op de weerradar dat wij het vandaag wat dat betreft beter zouden treffen. Weliswaar waaide het straf uit het noordwesten en haalde de temperatuur nauwelijks de dubbele cijfers, maar om te hardlopen was het prima weer. Op naar de Groene Oaseloop dus.
Om 1 uur startte voor het gemeentehuis van Maasland de jeugdloop van 2 km (om precies te zijn 1,7 km) te beginnen met de 10-14 jarigen, vijf minuten later gevolgd door de kinderen tot en met 9 jaar. Kristel had zich al weken lang verheugd op deze loop, die ze als kersvers Fortuna-lid aanmerkelijk sneller wilde gaan lopen dan vorig jaar (8.30).
Een paar honderd meter voor de finish wachtte ik haar op en wie kwam daar als eerste achter de voorfietser, midden tussen de achterblijvers van tien-plus, tevoorschijn? Juist ja, de ongenaakbare Loek van Zevenbergen! Die had al zijn tegenstanders ver achter zich gelaten en won in 6.20.
Kristel kwam als vijfde meisje door en deelde vertrouwelijk mee: 'ik kan niet meer'. Desondanks ging ze nog een meisje voorbij, werd daar vlak voor de finish weer door ingehaald, waarna ze met een enorme sprint alsnog de vierde plaats voor haar opeiste in 7.40. Hardstikke mooi natuurlijk, maar toch was ze teleurgesteld. Ze viel namelijk precies buiten de bekers en dat doet pijn bij een kind van zeven.
Even voor half twee gingen de 6- en 10-km-lopers van start aangevoerd door Morris Wols, die zich vandaag itt zijn twee FullTime-collega's beperkte tot de zes kilometer.
Op de Commandeurskade probeerde ik het tempo zo hoog mogelijk te houden omdat ik naar mijn mening de meeste kans had om van Maurice van Veldhooven en Willem Lenting te winnen als het een snelle wedstrijd werd. Het tweekilometerpunt haalden we gedrieën in 6.30, waarna we de Gaagweg opdraaiden en Willem het initiatief nam.
Op de Duifpolder moest ik de gele mannen laten gaan, maar veel terrein hoefde ik niet prijs te geven. Vijf kilometer in 16.30. Het gedeelte over de Kwakelweg kon je met de wind in de rug prima herstellen, waarna de beslissingen vielen langs de Trekvliet met de wind van de rechterzijkant. Willem loste daar al vrij snel Maurice, die lange tijd hetzelfde tempo bleef lopen als ik. De negende kilometer naderde ik Maurice echter ineens heel snel, waarna hij zich de laatste kilometer op de Trekkade verrassend gemakkelijk voorbij liet lopen.
Willem was echter te ver vooruit en won in 33.10. Vijftien seconden later finishte ik als eerste veteraan, wat de Thof-reporter pas na binnenkomst van de tweede veteraan (Peter van Marrewijk) in de gaten had. 'Is die al veertig?'.
Na afloop van deze Oaseloop begint altijd het echte Oranje-feest op en rond het Kerkplein en het Pynasplein. Veel (oude) bekenden, veel bier, veel Thoffers en helaas weinig AVW'ers. Tegen negen uur fietste ik in een rechte lijn (?) terug naar de Fenacoliuslaan.


Lenteloop 15 km
13 mei

Naar boven


Als je half mei 15 km gaat rennen om Papendrecht is het altijd afwachten hoe warm het gaat worden. Dit jaar zou het volgens de berichten net op tijd af gaan koelen maar helaas beschikten Helios en Aeolus anders. Had ik eerder in de week nog de verwachting dat er misschien wel een pr (50.02, gelopen in Papendrecht in 2004) in zat bij deze achtste Topreisloop, eenmaal aangekomen op het fraaie sportcomplex van AV Passaat (en PKC, die korf-ballen) wist ik direct dat de hitte dat op zeker zou gaan verhinderen.
Desondanks zo hard mogelijk van start gegaan om aansluiting te kunnen houden bij een groepje van acht man, waarin oa de twee mede-veertigplussers Rob vd Want en Aissa Marguoum. Voor de groep uit waren twee Kenianen op jacht naar het parcoursrecord (44.13) van Gerard Kappert en probeerde Topreis-klassementsleider Ruben Scheurwater bij hen in de buurt te blijven. Tot aan het vijfkilometerpunt (16.25) kon ik in de groep blijven waarin Mohammed Ben Sabahia en Rob vd Want verscheidene keren het tempo opvoerden, wat me deed afvragen of ik nu mee moest gaan of niet.
Wie niet waagt wie niet wint, maar vanaf dat punt was het me duidelijk dat de groep te hard voor me ging. De terugval werd vervolgens versterkt door de warmte, die genadeloos is als je er eenmaal doorheen zit. Tot mijn verrassing overkwam Fouad Fertoute even later hetzelfde en kon ik hem net voor het tienkilometerpunt (34.25) passeren.
Een verval van anderhalve minuut in vijf kilometer; onwillekeurig moest ik hier denken aan de wijze laatste woorden van Joost in de Looppas, waarin hij een pleidooi houdt voor een behoudende start. Aan de andere kant had ik in die eerste vijf kilometer wel een beslissend gat geslagen naar mijn achtervolgers, die uiteindelijk tot twintig seconden wisten te naderen.
Het tempo van 3.35 min/km kon ik tot het einde vasthouden wat een eindtijd van 52.17 opleverde (10e overall, derde veteraan). Meest opmerkelijke loper vandaag liep naar een vierde plaats in 49.14. Deze jongen was gehuld in voetbalbroek en oogde als een veel te snel gestarte recreant, die hinderlijk in de weg liep. Ok, hij liep inderdaad bij de recreanten, maar van zijn eindtijd bij deze omstandigheden mag ik slechts dromen.
Achteraf hoorde ik dat deze jongen uit Mijnsherenland een voetballer is die af en toe een wedstrijdje meepikt. Dat leert je relativeren...
Marieke behaalde een tweede plaats bij de seniorenvrouwen achter Carla Ophorst in 59.54. Ook Herbert bleef binnen het uur met 58.18, terwijl Ton daar net niet in slaagde (1.01.18). Zijn GPS-meter gaf 14,96 km aan, een afwijking van 40 meter die mogelijk te wijten is aan de korte bochten die hij genomen heeft.
Donderdag naar de baan!


Golden Ten 10 km
25 mei

Naar boven


Vandaag, Hemelvaartsdag, leek het me een ideale gelegenheid om de tien kilometer weer eens binnen de 33 minuten af te leggen, gezien het fraaie loopweer en het gemak waarmee ik dinsdagavond de versnellingen van 500 en 1000 meter in dezelfde snelheid wist te overbruggen.
Bovendien loop ik in Delft om een of andere reden (misschien toch de nostalgie van de studententijd?) altijd relatief snelle wedstrijden en als de regionale concurrentie ook nog aanwezig blijkt te zijn is er voor een slechte tijd geen enkel geldig excuus meer voorhanden.
Dacht ik.
Na om kwart voor drie mobiel gecheckt te hebben dat het derde kind zich nog steeds niet aankondigde (zou 19 mei worden) liep ik naar de start op de Burgwal, waar de snellere lopers zich langzaamaan verzamelden aan de voorkant van het peloton. De organisatie bleek haar taak om alle lopers achter de startlijn te krijgen wel erg serieus te nemen, zodat we uiteindelijk zo dicht op elkaar stonden dat ik alleen nog zicht op m’n horloge had door hem op ooghoogte te houden. Her en der werd gewaarschuwd voor valpartijen met zo’n start en dat werd helaas bewaarheid.
Na het startschot raakte ik meteen uit balans, probeerde dat te corrigeren, waarna een volgende zet/tackle me met vier poten op de grond zette. Als je dan honderden door de adrenaline opgefokte hardlopers achter je hebt die allemaal een pr willen lopen zijn de gevolgen nauwelijks te overzien. In een reflex probeerde ik overeind te komen, maar wanneer je ligt ben je voor de achtervolgers een niet bestaand object en is een verrijzenis tot mislukken gedoemd. Een man of vier vielen over me heen, een knie raakte m’n achterhoofd en even kon ik geen vin verroeren.
Na hooguit vijftien seconden was ik bevrijd maar voor me was het wel ineens erg druk geworden. Op datzelfde moment wist ik dat de 32-er vergooid was, en vroeg ik me in een flits af of doorlopen wel zin had, maar dankzij de opgebouwde wedstrijdspanning wist ik de knop snel om te zetten en stelde ik me in op een inhaalrace.
De eerste paar honderd meter was passeren echter erg lastig en aangezien ik niet verlangde naar een nieuwe valpartij besloot ik tot een korte evaluatie van de toestand van het lichaam; de linker heup/bilspier voelde stijf aan en de linkerelleboog bloedde. Op de Markt ging ik meerdere AVW ‘ers voorbij en opschuivend naar voren kreeg ik een mooi beeld van de wedstrijd. Na een kilometer of twee (toch nog 6.40!) kreeg ik aansluiting bij een groepje met wat Olympus- en RA-atleten, die ik overmoedig geworden voorbijliep, waar ik een paar kilometer verderop de tol voor moest betalen.
Vanaf het vierkilometerpunt heb ik enorm af moeten zien om bij genoemde groep te blijven. Lange tijd gaf Ruth Zoutman het tempo aan, gevolgd door Evert de Graaf (RA) en Ernst Bovenkamp (Koplopers) en heb ik vaak gedacht dat ik moest gaan lossen. De laatste kilometer bleek ik desondanks toch de sterkste van de groep te zijn (sorry Amriet) wat me na de voorgeschiedenis eigenlijk wel een bevredigend gevoel gaf.
Eindtijd 34.06 (17.00 en 17.05) en zelfs nog derde veteraan!
Na de finish werd ik opgevangen door de EHBO, die een bacteriedodende zalf op de elleboogwond smeerde en kwam de stijfheid in de linker heup/bilspier snel terug. Achter het rechteroor had zich een bult gevormd. Wie zei er dat hardlopen geen contactsport is...
Opvallend goede prestaties vandaag van Marieke, die met 37 half maar een minuutje achter Carla Ophorst zat en van Frank de Bie (ook zeer binnenkort weer vader) en Martin Berns, die beiden netto onder de 40 minuten bleven. Van niet AVW-zijde vond ik de prestatie van Maurice van Veldhooven (4e in 31 half) zeer sterk. Eind april zat ik nog voor hem in Maasland!

En nee hoor, ook na afloop nog geen kind.


Knijnenburgloop 15 km
10 juni

Naar boven


Het aantal starters op de 15 km lag vandaag aanmerkelijk hoger dan het aantal finishers, want velen gingen tenonder aan de plotselinge zomerse temperatuur (28 graden).
Afgelopen donderdag had ik vast wat kunnen wennen aan de warmte tijdens de prestatieloop bij Sport en Spel in Maasland. Opgejaagd door een sterke Paul de Koning van Thof had ik dieper moeten gaan dan vantevoren verwacht (ca 3.30 min/km over 11 km) maar achteraf denk ik dat die inspanning me vandaag goed van pas is gekomen.
Daar waar het startschot bij de Golden Ten zo lang op zich liet wachten kwam die vanmiddag in Maasdijk op een moment dat we nog volop stonden te kwekken over de te verwachten eindtijden. Gevolg voor mij was een trage start, waar ik overigens toch al op uit was gezien de tropische omstandigheden. Langs de Maasdijk passeerde ik Ron Koloffel, die vandaag sterk tweede werd achter Jan Cameraat bij de H50 in 58.59. Vervolgens kon ik me tot kilometerpunt twee dwingen om in de Rotterdam Atletiekgroep te blijven met de veteranenconcurrenten Evert de Graaf en Gerard Droog.
Na de eerste doorkomst (2 km) voelden m'n benen goed genoeg aan om voor in de groep te gaan lopen en bleken er drie anderen hetzelfde tempo aan te kunnen: Bas van Zijp (regio Leiden), Evert de Graaf (H40 dus) en snelste Olympus-man Jelle Zwinkels.
Vooral na de tweede doorkomst (8/9 km) begon de warmte een belangrijke factor te worden. Door zoveel mogelijk te drinken EN te koelen (ik zie er op de foto's van Carry geflatteerd beroerd uit door het vele water dat sissend over m'n hoofd is gegaan) wist ik de terugval in tijd redelijk binnen de perken te houden. De laatste paar kilometers moesten Evert en Jelle lossen en bleek Bas uiteindelijk het meeste over te hebben.
Zelf finishte ik als zestiende (beste klassering ooit in Maasdijk) in 53.53, wat goed bleek voor een tweede plek bij de H40, alhoewel bij de prijsuitreiking een teleurgestelde Andy Mc Neil (12e overall) wat laat kwam melden dat ook hij tot die categorie behoorde. De organisatie zal hem achteraf wel gecompenseerd hebben, want die was vandaag weer helemaal OK. Curieus is wel dat men er een traditie van heeft gemaakt om het driekilometerpunt ruim 100 meter te ver neer te zetten. Niet meer veranderen organisatie; het is nu een onlosmakelijk onderdeel van de Knijnenburgloop!
Eerste Nederlander vandaag was Maurice van Veldhooven (10e in 50.58), van wie de ploegmakkers ineenstortten onder de subtropische omstandigheden.
Zo ook Marieke en Gerard; zo hard mogelijk lopen bij 28 graden is geen pretje!


Oranjeloop 10 km
23 juni

Naar boven


Reeds enkele minuten voor 19.00 uur stond ik te wachten op het startschot voor de Oranje-jeugdloop, omringd door 200(!) kinderen al dan niet met hun vader of moeder. Kristel (7) weet haar eigen weg natuurlijk wel te vinden en ging op deze 1100 meter voor kinderen t/m 8 jaar voor de prijzen, maar Tamar (3) beleefde haar officiële debuut met een heus startnummer (214).
Zoals zo vaak bij deze enthousiaste leeftijdsgroep viel er direct na het startschot een aantal kinderen over elkaar heen, waarmee deze wedstrijd met recht geschaard mocht worden onder de categorie van bloed, zweet en tranen. Nadat we de opstopping voorbij waren weigerde Tamar nog langer een handje van me en genoot ze vervolgens zichtbaar van al die rennende kinderen en klappende toeschouwers. Soms raakte ze zo geboeid door haar omgeving dat ze van het parcours dreigde af te dwalen, zodat de vader zich toch nog nuttig kon maken als wegwijzer (ook al zal de betrouwbaarheid daarvan door sommigen betwist worden :-) ). Zelfs een val op honderd meter van het einde mocht de pret niet drukken en breeduit lachend hoorde ze bij de finish haar naam door de luidspreker schallen; het moet wel heel gek lopen wil deze eerste 1,1 kilometer (ruim 9 minuten) niet gevolgd worden door een veelvoud aan andere wedstrijdkilometers.
Kristel viel net buiten de prijzen met een tijd van rond de 4.40; jammer genoeg zijn er blijkbaar van de kinderlopen geen uitslagen geregistreerd, terwijl bij de inschrijving wel alle benodigde gegevens zijn ingevuld :-(.
Om 20.25 uur ging de tien kilometer van start; prachtige weersomstandigheden en een sterk deelnemersveld beloofden een fraaie wedstrijd. Het is een positieve ontwikkeling voor het Westlandklassement dat ook atleten van Rotterdam Atletiek dit jaar trouw de wedstrijden bezoeken en aan Kwintsheul zelfs de voorkeur gaven boven de Topreisserie-loop in Numansdorp, die een dag later op het programma stond.
De meerwaarde van de Keniaanse loper daarentegen ontging me; wat doet een loper van zo'n kaliber in een dorpswedstrijd??
Achter hem was de strijd om de ereplaatsen wel spannend. Maurice leek op zeker tweede te worden maar haakte na zes kilometer plotseling af, waarna veteranen Rob vd Want en Michel de Maat ineens nummer twee en drie in de wedstrijd waren. Morris Wols bevond zich de eerste vier kilometer nog bij twee keer 'van den Berg' en begon daarna het gat naar Michel de Maat dicht te lopen. Honderd meter voor de finish had hij Michel te pakken. Volgens trainer Hans Kok dankzij zijn dreigement met een straftraining als hij zich zou laten inpakken door een 44-jarige...
Zelf moest ik het in de sprint afleggen tegen mijn naamgenoot en evenaarde ik mijn snelste Kwintsheultijd (33.12, 6e overall, 3e H40).
De totaalafstand op de GPS-meters bleek na afloop te variëren van 9.82 tot 9.94 kilometer. Vraag is of daarmee de (vele) pr's op deze avond 'erkend' kunnen worden. Valt dit binnen de toegestane foutmarge?
De prijsuitreiking in de gezellige feesttent leverde een onaangename verrassing op; nadat de eerste drie bij de senioren en bij de M35 hun prijs in ontvangst hadden genomen bleek het aantal prijzen bij de M40 beperkt te zijn tot twee. Direct gevolg van de mijns inziens onzinnige invoering van de M35-klasse, die vaak aanmerkelijk zwakker is bezet dan de M40 of zelfs M45-klasse. Eigenlijk zouden organisaties de uit te reiken prijzen flexibeler moeten maken, want het is vreemd als jongere (of minder oude..) lopers met langzamere tijden wel in de prijzen vallen.
Michel verzachtte 'het leed' door me na de anti-climax spontaan een biertje aan te bieden.
Al met al toch een erg leuke hardloopavond, die prima georganiseerd was!


Kadeloop 12 km
1 juli

Naar boven


Bijna dertig graden, vakantieperiode, wedstrijdverzadiging; argumenten genoeg om te verwachten dat de opkomst bij de 28e Kadeloop niet zo hoog zou zijn. Bij de snellere lopers was daar echter nauwelijks iets van te merken. Vrijwel alle bekende (regionale) gezichten vertoonden zich tien minuten voor drie op de voorste startrij, klaar voor een snikhete 12 km tussen Schipluiden en Vlaardingen.
Het initiatief werd genomen door Ben Sabahia, die meteen een gat sloeg naar een achtervolgend trio M3 (Maurice, Michel en Mohamed Garouj) met daarachter een nog redelijk compact pelotonnetje van 15 man.
Op de Zouteveense weg (van km 2 tot km 5) werd allengs duidelijk hoe vandaag de krachtsverhouingen waren; Ben Sabahia betaalde tol voor zijn snelle start en stapte na vijf kilometer, vlak voor ik hem achterhaald had, uit de wedstrijd. De kopgroep bestond uit 4 man (naast M3 ook M40'er Rob vd Want), in de tweede groep Morris Wols en Wouter van Winden van Haag Atletiek, RonB en een afhakende Gerard Droog. Wat zich daarachter afspeelde zou ik niet weten; van omkijken verander je volgens bijbelse overlevering immers in een zoutpilaar, een beeld dat door het overvloedige zweet plots heel realistisch leek.
Het stuk naar de Vaart stond de oostenwind in de rug en was de warmte het hevigst, waardoor ik aan het begin van de kade even moeite had om aan te haken bij de licht versnellende Wouter van Winden.
Halverwege, vlak na cafe Vlietzicht, bekend van heel vroeger toen er nog weleens natuurijs lag, liepen Morris z'n benen vol en schoof ik met startnummer zeven (plaats van vorig jaar) door naar plaats zes.
De tien kilometer passeerde ik in 35.15, twee minuten langzamer dan de eindtijd van de Oranjeloop in Kwintsheul en vanaf daar moest ik Wouter een tiental meters laten gaan. Het beste was eraf al bleef een echte terugval uit, iets wat me bij eerdere edities van de Kadeloop wel was overkomen. In de U-bocht voor de finish zag ik dat Ernst Bovenkamp van de Koplopers (ook M40) op korte afstand volgde, maar een bedreiging voor mijn derde plaats bij de M40 en de 6e plaats overall werd hij niet meer (eindtijd 41.42).
De strijd voor de eerste plaats bleek, volgens mij sinds lange tijd, erg spannend geweest te zijn. Uiteindelijk trok Maurice aan het langste eind(39.34), met good-old Michel (met recht (t)huisloper vandaag!) nog voor Mohamed Garouj. Rob vd Want (4e) verloor een minuut op de kade en vertelde na afloop daar enorm te hebben moeten afzien.
Niets dan lof over de organisatie. Elke twee kilometer was er een drankpost aanwezig, de kilometerbordjes stonden goed (het is bekend dat de laatste kilometer maar 850 meter is), de uitslagenlijst hing er in no-time en de prijzen waren ruim in aantal en gevarieerd met Midden-Delflandse voedingspakketten.
Bovendien was er gezorgd voor prima terrasweer al hadden enkele lopers dat vandaag waarschijnlijk graag anders gezien...
En nu zomerpauze :-).


Run Bike Run 2-20-5 km
26 augustus

Naar boven


De maanden juni, juli en augustus heb ik de frequentie van het hardlopen op een lager pitje gezet en ben ik zo'n twee keer per week op de racefiets geklommen.
Na een RBR bij AVW in juni, een verkeerd gereden ploegentijdrit in het Westland, een ontluisterende ervaring tijdens de ronde van Kwintsheul waar ik er bij de Trimmers al na vier rondjes af lag en een droge, koude Luik-Bastenaken-Luik (170 km) op 12 augustus kwam de RBR van Thof Running op een uitgelezen moment om te testen hoe de gecombineerde loop/fietstrainingen van de afgelopen maanden hadden uitgepakt.
Op het terrein van korfbalclub ODO organiseerde Thof voor de eerste keer een triathlon en een run bike run over afstanden van 500m/2km (zwemmen/lopen), 20 km (fietsen) en 5 km (lopen).Vlak voor het aanvangstijdstip van half vier viel er een tropische regenbui, bepaald niet de eerste deze maand, en leek het zwemonderdeel in de Trekvliet even verplaatst te kunnen worden naar het ondergelopen kunstgrasveld van de korfballers, maar precies op tijd werd het weer droog. Nadat alle deelnemers er door Nico H nog eens nadrukkelijk op waren gewezen dat de fietspaden publiek bezit waren en dat het niet de bedoeling was om op de stalen racemonsters de recreanten schrik aan te jagen, togen de ca. 50 deelnemers naar de Trekvliet voor de start van het zwemmen en de eerste loop.
Voor AVW dook Gerard de Lange het water in en zelf begon ik aan de 2 km lopen. Na een kleine 7 minuten stapte ik op m'n (oude) Gazelle racefiets met toeclips zodat een schoenenwissel niet nodig was en tijdverlies zoals bij de AVW-rbr van juni werd voorkomen. De winnaar van die rbr, Frans Peter Dechering deed vandaag overigens de triathlon, zodat mijn 'revanche' zal moeten wachten tot volgend jaar :-(.
Het fietsen door de polders van Midden Delfland ging vervolgens vrij voortvarend, mede door de vrijwel afwezige wind. Na Trekkade, Duifpolder en Gaagweg lag het keerpunt bij de Maaslandse Dam en volgde een tweede rondje Duifpolder om tenslotte rechtsaf te slaan bij het Bommeer-bruggetje en na twintig kilometer te finishen bij het ODO-clubhuis. Het fietsen had zo'n 33 en een halve minuut in beslag genomen (gem. even boven de 35 km/u) zodat ik nog bijna 20 minuten mocht doen over de vijf kilometer om binnen het uur te blijven.
De overgang naar het lopen kostte dit keer nauwelijks moeite en bij het keerpunt in de Foppenpolder (9 minuten) wist ik dat die sub-1-uur geen probleem meer was. Op de terugweg alle mede-du/triatleten kunnen begroeten en gefinisht in 58.37.
Al met al een goed gevoel overgehouden aan dez RBR; misschien volgend jaar eens een extra wedstrijdje uitzoeken. Dit jaar sluit ik het fietsseizoen komend weekend af in de Vogezen.
De Thof-triathlon werd gewonnen door FPD, een minuutje of vijf voor Gerard, die het koud had gehad tijdens het zwemmen in de naar algen geurende Trekvliet (Beetje een Drekrees-gevoel, welk evenement eerder op de dag was geweest).


Thof had het goed voor elkaar vandaag: op elke kruising stond een vrijwilliger, kleedgelegenheid was oke en na afloop van de inspanning nog een barbecue tot 's avonds laat.
Misschien mede door mijn ex-Maaslanderschap voel ik me altijd erg thuis bij de Thoffers, wat deze avond nog eens extra cachet kreeg door de onverwachte ontmoeting met Ellen Zeegers, een oud-klasgenote die ik in bijna 30 jaar niet meer had gezien. Onherkenbaar veranderd en inmiddels moeder van drie (puber)zonen. Net zo in de minderheid als RonB dus...
Het naar huis fietsen was minder succesvol: op een racefiets rijden met lekke voorband is in nuchtere toestand al geen sinecure, laat staan na een barbecue bij Thof :-). Volgend jaar weer?


Westlands Mooiste 16,1 km
23 september

Naar boven


Een echte atletiekdag voor de familie, deze zaterdag 23 september.
Behalve de afsluitende loop in het e-kwadraat-klassement in 's-Gravenzande had C-pupil Kristel vandaag de clubkampioenschappen van AV Fortuna in Vlaardingen.
Petra en Tamar hielden haar gezelschap en zagen haar op de 40 m sprint, het balgooien, het verspringen en de 600 m telkens net boven haar pr's presteren.
Die staan inmiddels op 8.22 s, 11.50 m, 2.52 m en 2.25.51.
Zoals verwacht werd ze tweede achter Anouk, die vooral het balgooien beter beheerst.
Na de 'zomerslaap' lag het in de lijn der verwachting dat 10 Engelse Mijl voor mij op dit moment nog een aantal mijlen te lang was voor een aansprekende prestatie.
Het kwam me derhalve niet slecht uit dat er na het startschot niet direct fel van leer werd getrokken waardoor nog een grote compacte groep het kilometerpunt passeerde in 3.20. Nadat een eerste versnelling van ultraloper Ruth Zoutman nog gepareerd werd zette Maurice van Veldhooven zijn achtervolgers echter in een mum van tijd op onoverbrugbare afstand al trachtte Rob vd Want in eerste instantie nog bij hem aan te haken.
Rob was waarschijnlijk niet op de hoogte van de penibele situatie waarin Maurice verkeerde anders had hij zich de moeite kunnen besparen om de ongedurige bijna-weer-vader uit te dagen; misschien een wat omslachtige manier maar als je weet dat je vrouw bijna gaat bevallen wil je best hard lopen (het werd een drievoudige overwinning voor Maurice: eerste in Westlands Mooiste, eerste in het e-kwadraat-klassement en vader van een dochter!!!).
Na een kilometer of vier wist ik aan te pikken bij Rob en kwamen we na 5 km door in 17.00. Tot aan 8/9 km kon ik het tempo van 3.30 min/km zonder veel moeite aanhouden, waarna het in 1 keer terugzakte naar 3.40 zodat Rob van me wegliep en de Westlanders MorrisW, WillemL en JelleZ me passeerden.
10 km (tussen Oranjekanaal en Haakweg): 34.45.
Toen in het Staalduinse Bos concurrent Gerard Droog me ook nog voorbijging en de rechterknie (souveniertje van het fietsen) begon op te spelen dreigde het verval even serieuze vormen aan te gaan nemen totdat ik werd opgevist door good-old Charles Timmermans, die precies het goede tempo aan bleef houden. Met pijn en moeite bleef ik in zijn spoor.
Voelde me lichtelijk bezwaard dat ik deze welkome hulp er de laatste paar honderd meter nog uitsprintte maar ik wist niet precies hoeveel seconden ik mocht verliezen op Gerard om tweede in het M40-klassement te blijven en beperkte dankzij het snelle eindschot het verlies tot 20 seconden, waarmee de tweede plaats was veilig gesteld.
De eindtijd van 57.04 (7e) was eigenlijk wel naar verwachting; de kniepijn weerhield me er wel van om de dag erna deel te nemen aan de Keersluisloop, die zonder concurrentie gewonnen werd door Christiaan van Beusichem, de erg hard lopende voetballer van GOZ uit Mijnsherenland, in 33.41.


Baanwedstrijd 10 km
21 oktober

Naar boven


Na bijna een half jaar zonder baanwedstrijd vandaag dus meteen maar de door velen vervloekte 25 rondjes van 400 meter (als je 30 cm van de rand loopt, maar die discussie is na de Ekiden al uitgebreid ter sprake gekomen...) afgelegd.
Het was een goede test om te zien hoe het op het ogenblik met de vorm staat, wat me na de fietszomer en de daaropvolgende trainingsbelemmerende blessure aan de rechterknie niet echt duidelijk was.

Helaas kwam er deze week aan de lange windluwe periode een einde, zodat me vantevoren al duidelijk was dat een verbetering van het pr (33.00) er in ieder geval niet in zou zitten. De concurrentie moest vandaag komen van RA in de personen van Gerard Droog en Jan Cameraat, doch alleen eerstgenoemde wist de eerste rondjes aan te klampen.
In die beginfase liep ik tamelijk constante rondjes van 80 seconden, waamee ik de 3 km passeerde in precies 10 minuten. Daarna gingen de rondetijden geleidelijk omhoog naar 84 seconden (=3.30 min/km) waar ze tot het einde op bleven hangen.
Eindtijd 34.15 met halve minuut verval over 5 km.
Onderweg ben ik met zo'n lange baanwedstrijd vooral bezig met het bijhouden van de rondetijden en de bijbehorende te verwachten eindtijden. Het is zonder twijfel een uitermate eentonig gebeuren waarbij vooral het stuk tussen 5 en 8 kilometer een aanval is op de mentale gesteldheid. Waardering dus voor de reporter, die zo attent was om midden in dat zware gedeelte opbeurende klanken van Within Temptation en de Red Hot Chili Peppers over het Olympus-terrein te laten schallen.
Toch hou ik, itt tot vele andere lopers, wel van zo'n monotone race; ik vind het verre te prefereren boven wegwedstrijden van '10' kilometer waar verkeerd geplaatste bordjes, afsnijroutes of gewoon incapabele ijk-attributen de echte prestatie verbloemen.
Jammer dus dat op deze exacte 10 km maar een twintigtal regiolopers afkwamen!


Rabo Robuust Run 21,1 km
11 november

Naar boven


Lopend van auto naar sporthal de 'Wielepet' kreeg ik al een aardige indruk van wat de strandlopers vandaag te wachten zou staan: een stormachtige westenwind. Zoals het hoort in Monster, volgens ingewijden.
Om 14.00 uur werden de ruim 1200 deelnemers aan 6.9, 11.3 en 21.1 km weggeschoten om eerst een rondje van 1 km door het centrum te maken en daarna richting duingebied te lopen. De eerste schifting vond al plaats in het dorp, waar Willem en Morris (winnaars van resp. 6,9 en 11,3 km) met Niels Strik en Michel de Maat vooruit liepen en ik daarachter bij Wouter van Winden van Haag Atletiek en een onbekende (bleek achteraf Jeroen Deen van SAV te zijn) wist aan te sluiten. Vlak hier weer achter zat de 'Westlandse' groep met als verrassende aanwezige, daar hij zich meestal toelegt op kortere afstanden, Maurice van Veldhooven.
Tot aan de achtste kilometer hadden we de wind in het duingebied schuin in de rug en kostte het me enige moeite om in het spoor te blijven van mijn twee medelopers.
Bij de oversteek zaten we echter weer bij elkaar, wat al gauw een groot voordeel bleek te zijn op het open strand, waar de wind de schuimkoppen het land op en de lucht uit je longen blies.

In eerste instantie was Jeroen de sterkste in onze groep, maar naarmate we langer op het strand liepen werden zijn aflossingen korter. Overigens werd er goed kop over kop gelopen, met als gevolg dat het tempo rond de 4 min/km bleef hangen en Michel de Maat, die alles alleen moest doen, steeds beter in zicht kwam.
Bij kilometer 17 lag de oversteek, die me heel wat beter afging dan vorig jaar, toen ik hier compleet instortte. Nu leek dat Jeroen te overkomen die ineens de aansluiting verloor. Met de wind schuin mee en hard asfalt onder de voeten ging het tempo flink omhoog mede in de hand gewerkt door het gele shirtje van Fortuna dat bereikbaar leek. Wouter moest even passen hier, maar sloot na 19 km weer aan en bleek toch net iets sterker te zijn.
Het werd dus uiteindelijk een vierde plek (1.18.09) achter Niels Strik (1.14.25), Michel (1.17.36) en Wouter (1.17.56). Op een halve minuut volgde de eerste Westlander Maurice met in zijn kielzog Jelle Zwinkels, Jan vd Meer en Maarten de Jong.
Gestelde doel tov de Westlanders dus bereikt!!
Goede prestatie was er ook van Marcel vd Water die tweede AVW'er werd in 1.28.31.
Al met al vond ik deze editie van de RRR door de harde wind EN door de afwezigheid van betaalde buitenlandse toppers veel meer aanspreken dan die van vorig jaar, maar daarin zal de eigen prestatie ook wel een rol spelen...
Na afloop mocht ik als eerste H40-44 op komen dagen bij de prijsuitreiking, daar Michel inmiddels in de volgende categorie is beland (H45-49). Leuk was dat dat gebeurde in aanwezigheid van een tiental naborrelende AVW'ers!


Zevenheuvelenloop 15 km
19 november

Naar boven


Aan de 23e editie van deze Zevenheuvelenloop beginnen liefst 22.495 deelnemers, die zich aan het begin van de middag opstellen op de Groesbeekseweg in een zestal startvakken, ingedeeld in kleuren op basis van de te verwachten eindtijd.
In de zijstraten staat overzichtelijk aangegeven waar de ingang van de verschillende startvakken is, zodat het traditionele gedrang vrijwel achterwege blijft.
Het voorste, rode, startvak vertoont in overeenstemming daarmee een kwartier voor aanvang van de wedstrijd nog veel open ruimtes wat opvallend contrasteert met bijvoorbeeld de drukte in het B-startvak (2.30-2.45) in de Rotterdam-marathon.
Voor dit rode startvak lopen de echte toppers zich warm en ontwaar ik tussen de vele Afrikanen ook de witte koppen van Koen Raymaekers en Jeroen van Damme.
Een paar minuten voor 1 gaan vele miezerwerende vuilniszakken de lucht in en schuift de rode brigade door naar de startstreep, waar de buiten-categorie al klaar staat.
En dan gaat ie los !!
Een enorme massa zet zich in beweging, links en rechts passeer ik en word ik gepasseerd en voor me uit zie ik al tientallen lopers op grote afstand.
Het is vandaag prima loopweer; de temperatuur ligt net onder de 10 graden, het is vrijwel windstil en er valt een lichte regen.
Daarom valt de eerste kilometer-tijd eigenlijk nogal tegen: 3.28. Misschien vals plat? In deze beginfase schuif ik redelijk door naar voren en passeer ik onder meer de eerste Nederlandse vrouwen en mede-veteranen Evert de Graaf van RA en Willem de Graaf van de Hague Road Runners.

De tweede kilometer gaat aanmerkelijk sneller (onder 3.20) en ik krijg aansluiting bij een groepje van een man of 10 dat een goed tempo onderhoudt. Tussen 3 en 5 kilometer gaat het voornamelijk omhoog en dreigt bij mij een fikse ademnood.
De doorkomst na 5 km is met 17.15 iets langzamer dan ik vantevoren gepland had en is me duidelijk dat een tijd van onder de 51 er vandaag niet in zal zitten.

Tot aan het 10-kilometerpunt blijft genoemde groep redelijk intact en wordt onder meer aangevuld met Mohammed Ben Sabahia van Haag Atletiek, die zich bij me verontschuldigt voor zijn zwakke optreden; hij heeft al drie maanden geen wedstrijd gelopen zegt ie.
In dit gedeelte heb ik ook even oog voor de fraaie omgeving, waar de herfst zich door de ongewone hoge temperaturen nu pas op zijn kleurrijkst laat zien. Achter het 10-kilometer-punt (34.40), waar Carry weer met scherp staat te schieten, gaat de weg echter ruim een kilometer lang omhoog en slaat het dagdromen om in ongenadig afzien.
Ik moet lossen bij de groep en kom ook na kilometer 11 eigenlijk niet goed meer in m’n ritme. Ben Sabahia passeert me weer, de weg gaat na 13 km opnieuw omhoog en ik begin al die lopers te vervloeken die me verteld hebben dat de laatste vijf kilometer zo lekker naar beneden gaan. Waarom staat dit parcours in vredesnaam bekend als snel??
500 meter voor de finish gaat de Tsjechische Petra Kaminkova me ook voorbij, maar dat weet ik recht te breien door net als in de Droomtijdloop 300 meter voor de finish de eindsprint in te zetten. Dat doet pijn in in heel m’n lijf en vooral de longen (sinds de RRR ben ik verkouden) protesteren. Eindtijd 52.21 dan wel 52.17, goed voor een 93e plaats overall en een 9e bij de categorie H40-44. Toch nog een prijsje dus (de eerste 10) :-).
Na de finish direct doorgerend naar hotel Belvoir om bij te komen in zwembad(je) en sauna(atje) aldaar. Eric en Paul volgen al snel en hebben beiden een (netto) pr gelopen. Daarna druppelen de andere AVW’ers binnen en volgen de sterke verhalen aan de hotelbar en in de bus op de terugweg naar Maassluis.
Kortom, een mooie loopdag met dank aan AVW-boegbeeld CarryW!


Prestatieloop 21,1 km
16 december

Naar boven


Vier weken na de 7-heuvelenloop werd het dit weekend wel eens tijd om te testen hoe het met de conditie gesteld is, zo vlak voor de marathon-trainingsperiode.
De zaterdag kwam voor mij beter uit dan de zondag zodat de halve marathon van Vlaardingen de voorkeur kreeg boven die van Spijkenisse.

Na dagen van veel regen en wind vielen er bij de start om 2 uur nog slechts enkele miezerige druppeltjes uit de lucht en hingen de verzadigde vlaggen rondom de fraaie baan van AV Fortuna slap naar beneden, oftewel ideale loopomstandigheden.
Na 1 volle ronde op de baan in het kielzog te hebben gelopen van een snelle starter in voetbalbroek, wat me even de associatie gaf met C van Beusichem van GOZ (de winnaar van onder meer de Keersluisloop), had ik vanaf 500 meter nog slechts de aanwezigheid van de voorfietser te dulden.
Vantevoren had ik voor de verandering eens geen verwachtingen gesteld omtrent de eindtijd maar toen ik eenmaal de eerste kilometertijd geklokt had verviel ik onvermijdelijk in gereken en leek er na de doorkomsttijd van precies 17 minuten op de 5 km zelfs een tijd van onder de 1.15 in te gaan zitten, te meer daar het lopen me tot daar weinig moeite kostte. Het 10-kilometerpunt lag aan het einde van de tweede kleine ronde en liet een licht verval zien (34.45), terwijl het zware onverharde gedeelte langs de Boonervliet en de brug in de Foppenpolder nog in het verschiet lagen. De derde vijf ging daarom logischerwijze een stuk langzamer (18.25), waarna ik niet meer de macht had om het tempo tussen 15 en 20 km weer op te schroeven (18.30).
Na het keerpunt op 15 km kreeg ik een goed zicht op de concurrentie; nummer 2 zat op zo'n 2 minuten en nummer 3 op een minuut of 5. Daarna volgden al snel Michael en de groep AVW'ers met GPS-goeroe Ton ten Kate. Het is nog maar 2 jaar geleden dat Han vd Weck bij deze wedstrijd zijn A-groep-maten de stuipen op het lijf joeg door 'net even' wat harder te starten dan zijn beloofde 4-vlak. Dat soort fratsen zouden nu meteen gecorrigeerd worden door de onbetwistbare cijfertjes van Ton zijn GPS. Hij klokte trouwens een totaalafstand van 21,12 km.
Nu Han genoemd is wil ik hem vanaf hier meteen sterkte toe wensen met zijn rugproblemen. Ook Lieuwe is door dat pijnlijke mankement langdurig uitgeschakeld :-( . Hopelijk blijft de rest van de A-groep soortgelijke narigheid bespaard en kunnen Lieuwe en Han op termijn weer aanschuiven.
Uiteindelijk finishte ik in 1.15.43, waarmee ik content was.
Volgende test staat Derde Kerstdag te wachten in Arnhem.


Kerstcross 9 km
24 december

Naar boven


Deze vierde en laatste cross van het Roest-Staalduinen circuit 2006 trok maar liefst 235 deelnemers waaronder opvallend veel Fortunezen en Olympuslopers.
Afgelopen dinsdag hadden we tijdens de mila-training (de A-groep traint tegenwoordig wel erg traag...) geconstateerd dat het parcours bij het keerpunt in een klein meer was veranderd en leken we onze borst dus nat te kunnen maken deze cross.
'Helaas' verliepen de daaropvolgende dagen zonder regenval zodat er uiteindelijk slechts een teleurstellend klein gedeelte echt blubberig was.
De parcoursbouwers hadden hun uiterste best gedaan om de lopers uit hun ritme te krijgen middels boomstammen, dwars over het looppad neergelegde kerstbomen en een vijftiental rechtop gezette, waarlangs een sterk snelheidsverminderende slalom noodzakelijk was (zie Carry's foto's, die dus ondanks zijn Enschede-bezoekje toch al zondagavond op de site stonden).
Mede door de optrekkende vuurwerkwolken en de swingende muziek kreeg zelfs een a-ritmisch type als ik (volgens insiders) hier de neiging om de kortste weg te onderbreken met een rondedansje.
Na 1 ronde kwam ik in 11.05 als eerste door met vlak achter me Hans Middelburg en Maurice van Veldhooven. Net toen ik begon te denken aan een off-day van Maurice, ging hij op de dijk als een schim langs me heen en lag hij in een mum van tijd 50 meter voor.
Daarna werd zijn voorsprong nog maar heel geleidelijk groter al zag ik bij de tweede doorkomst (11.20) dat Hans op zijn beurt ook kort volgde als derde.
Itt tot mijn vorige cross kende ik vandaag nauwelijks verval zodat de plaatsen 1,2 en 3 niet meer veranderden. Mijn laatste ronde ging in 11.25 (eindtijd 33.51).
Als vierde dacht ik Eric Theunissen te zien finishen.


Gerard liep een sterke 34.53 en eindigde als derde in het vetranenklassement achter Jan vd Meer en Ernst Bovenkamp.
Bij de senioren was Maurice verreweg de beste, gevolgd door mede-Westlanders Morris Wols en Hans Middelburg.
Ook de jeugd liet zich weer zien vandaag, waaronder 2 Zevenbergen en 2 Koedoden. Die ene vd Berg kreeg vandaag een startverbod omdat ze de dag ervoor al de hele dag op de Efteling had gelopen en geschaatst.
Misschien is het een idee om volgend jaar ook een jeugdklassement (bv tot 12 jaar) te hanteren??
Sponsor Roest Staalduinen houdt het na dit jaar voor gezien en zal opgevolgd worden door concurrent van Opschoor.




DerdeKerstdagLoop 21,1 km
27 december

Naar boven


Al weer voor de 16e keer stond ie op het programma: de DerdeKerstdagloop over de heuvels rondom Arnhem, niet de zwaarste maar misschien wel de mooiste halve marathon in Nederland. Elk jaar trekt deze kerstmaaltijden-verterende loop meer deelnemers van 175 in 1991 tot 2223 vorig jaar. Dit jaar waren er al bijna 2000 voorinschrijvingen, zodat het geen verrassing was dat het deelnamerecord weer werd gebroken: 2763, waarvan 1455 halve marathonlopers.
Onder hen iig drie Maassluisers, te weten de ook al jaren aanwezige Fred Lantinga, Siem Voogt en RonB en regionaal bekende gezichten als Henri Sunder (Schipluiden) en Ad Onnink. De DKL bestaat uit 3 afstanden. De 14 km start om 12.00 uur, de 7 km om 12.10 uur en de halve marathon om 12.20 uur. Ze starten op de atletiekbaan waarna bossen en heidevelden wordt ingetrokken.
Van de site (www.derdekerstdagloop.nl):

De halve marathon is één hele ronde over verkeersvrije verharde paden. U loopt langs het Nederlands Openlucht Museum, via de Koningsheide en het Rozendaalse Veld, om de bekende Brandtoren, (het hoogste punt van de Veluwe), via kasteel Rozendaal, de lange beklimming van de Geitenbult, weer terug naar de finish op de atletiekbaan van sportpark Valkenhuizen.

In totaal moet 185 meter hoogteverschil overbrugd worden.
Waar er vorig jaar een laagje sneeuw op het parcours lag waren de wegen dit keer prima te belopen, stond er nauwelijks wind en was het onder een grijze, mistige hemel net boven nul. Vanaf de start schoot parcoursrecordhouder Zac Freudenburg (USA) er vandoor gevolgd door een handvol gelijkwaardigere lopers uit eigen land.
De eerste vijf kilometer gaan voornamelijk heuvelafwaarts en valt het niet mee om gedoseerd te lopen; na 1 km liep ik op plek twee en met de doorkomst van 16.52 op 5 km had ik al aardig wat afstand genomen van de achtervolgers. Zoals het hier eigenlijk altijd gaat (heb nu 6x meegedaan, waarvan 5x aan de halve marathon) wordt deze voortvarende start gevolgd door kilometers waarin de lopers achter me langzaam dichterbij komen. Net voor de tien kilometer (35.10, bovenop een heuveltop) kwam de eerste me voorbij met als voordeel dat ik de volgende kilometers iig weer een richtpunt had. Tussen 10 en 15 km gaat het voornamelijk over hobbelige bospaden en vallen de stijgingspercentages mee. De derde vijf ging dan ook iets sneller dan de tweede vijf kilometer: 18.20 om 18.05.
Bij 17 km duik je het dorpje Rozendaal in om er vervolgens weer moeizaam uit te moeten klimmen. Achterom kijkend zag ik twee lopers vervaarlijk dichterbij komen en kreeg de beklemmende gedachte vat op me dat ik toch nog opgeslorpt zou gaan worden.
Van een echte ineenstorting was echter geen sprake al is de (onverharde) Geitenbult op 19 km een punt waar je voor je gevoel bijna stilstaat.
Rond het 20-kilometerpunt (vierde vijf ca. 18.30) haakte nummer vier toch aan en trachtte ik in zijn spoor te blijven. De laatste kilometer was er 1 van hoop en vrees. Ik moest lossen, kwam dichterbij en verloor weer terrein. Het was duidelijk dat de loper voor me het ook zwaar had, gezien zijn benauwde omkijken.
Kwam toch net te kort en moest genoegen nemen met een vierde plaats in een vooraf gewenste 1.15.40. Nummers drie tot en met vijf zaten binnen 10 seconden van elkaar. Nummer 2 liep 1.14.15 en nummer 1 finishte in een nieuw parcoursrecord van 1.07.45.
Dat is niveau Nederlandse top!
Al met al een heerlijke wedstrijd, die vertrouwen geeft voor de komende (marathon)maanden.


Oliebollencross 8 km
31 december

Naar boven


Na een enerverende avond met een aantal AVW'ers (geheel in stijl met de thuisclub van respectabele leeftijd :-) ) op het Kasteel, waar de streekgenoten van onze steeds stiller wordende fotograaf genadeloos over de knie werden gelegd, sloot ik het sportieve gedeelte van 2006 af met de jaarlijkse oliebollencross van AV de Koplopers in Delft.
De start van de cross lag aan de Hoflaan op een kilometer van de inschrijving, waarmee de warming-up wat mij betreft gereed was. Onderweg werd me nog door een promotieteam een blikje RedBull opgedrongen, wat ik na lezing van het etiket (prestatiebevorderend, helderder van geest, etc) hoopvol naar binnen besloot te gieten.
Bij de start opvallend veel bekende gezichten uit het Westland en een aantal snelle regio-atleten, met als uitschieter de Rotterdammer Danny Intveen, die ook voor Maurice van Veldhooven een flinke maat te groot bleek.
De cross ging over vier rondes van officieel 2,3 km, maar was in werkelijkheid hooguit 8 km lang. Het parcours was grotendeels goed te belopen en bevatte wat korte pittige heuveltjes die naar beneden toe gevaarlijk glibberig waren hetgeen ik in de eerste ronde moest bekopen met een letterlijke knieval. Op dat moment liepen we met een man of 10 op kop, in eerste instantie aangevoerd door Koploper Ernst Bovenkamp.
In de tweede ronde kwamen de uiteindelijke posities al aardig vast te liggen. Uit zicht van mij waren de eerste 3 lopers, als vierde fungeerde Tom Pierik (die van de 1.11 in Linschoten) als richtpunt en daarachter vond ik aansluiting bij de mede-veertigplussers Henri Havinga en Willem de Graaf.
Tot de laatste ronde bleven we samen, waarna Henri licht afstand nam en Willem op hetzelfde punt als ik de strijd verloor tegen de zwaartekracht en de gladde ondergrond. In voetbalwedstrijden stoppen ze tegenwoordig als iemand op de grond gaat liggen maar daar had ik hier geen boodschap aan.
Helaas kon ik Henri niet meer achterhalen en finishte ik als zesde in 28.30. Danny Intveen won en had meer dan 2 minuten minder nodig.


En nu kan het vizier gericht gaan worden op 15 april 2007. Eerste serieuze test zal de Biesheuvelloop worden maar de hoogste piek moet in Rotterdam komen te liggen.

De sub-3-groep is er niet dit jaar, maar mijn doel blijft dezelfde: sub 2.35.