Wedstrijden 2013

Zilveren plak op NK cross B-junioren
NK-zilver met toptijd!
Op weg naar de EJOF?
Rotterdammarathon
Rennen in regen en kou


Nieuw zilveren hoogtepunt
24 november
Twee jaar geleden liep Kristel in Tilburg bij de Warandeloop verrassend naar een zilveren medaille op de NK cross voor C1-junioren, in welk seizoen ze bovendien de Abdijcross in Kerkrade won en derde werd in het nationale circuit over 4 crossen bij de C-junioren overall.
Als tweedejaars C eindigde ze het jaar erna telkens net naast het podium, zodat de verwachtingen voor het huidige crossseizoen zijn bijgesteld naar een plek bij de eerste vijf B-junioren, wat haar een gratis overnachting van de Atletiekunie kan opleveren in het klooster Rolduc, de nacht voorafgaande aan de Abdijcross.
De afgelopen zomer had Kristel natuurlijk een nieuwe doorbraak geforceerd met haar fraaie zilveren medaille en een tijd van onder de 7 minuten op de 2000 meter steeple bij het NK B-junioren, maar op de 1000 meter lukte het haar maar niet om onder de 3 minuten te komen terwijl haar concurrentes tijden van 2.51 klokten.
Een paar maanden geleden mocht ze dankzij haar steeple-prestaties aansluiten bij de nationale selectie van Grete Koens met als vervelend bijeffect dat ze afscheid moest nemen van het turnen. Het aantal trainingsdagen en -kilometers voor het hardlopen nam navenant toe van circa 3 en 25 naar 4/5 en 40.
Op 4 november volgde in Mol een eerste serieuze test bij de Lottocrosscup waar ze knap vijfde werd op slechts 8 seconden van de als tweede eindigende Veerle Bakker, die haar afgelopen zomer ook telkens de baas was geweest bij de steeple-wedstrijden. Winnaar werd de Belgische kampioene die ook voor Veerle duidelijk te sterk was.
Na op zaterdagavond een stevige lasagne-maaltijd genuttigd te hebben staat Kristel op zondag 24 november om 11.00 uur met 50 andere B-junioren nerveus aan de start voor de Warandeloop over 3200 meter, tevens NK cross. Het is windstil weer bij wisselende omstandigheden met zon en miezer en een aangename temperatuur van rond de tien graden.
Nadat het Wilhelmus geklonken heeft klinkt om 11.15 uur het startschot en vliegen de dames richting bospaden en boomstammen.
Na enkele honderden meters heeft zich een kopgroepje gevormd met aan de leiding Dagmar Smid en Veerle Bakker en kort daarachter Kristel, waarmee ze voor haar doen een uitstekende start heeft. Via de speaker en de beelden op het grote scherm blijft het publiek bij de start-/finishlocatie op de hoogte van het wedstrijdbeeld, welke bevestigd wordt bij de eerste doorgang na 1400 meter.
Achter de voorfietser komen eerst het blauwe tenue en de wapperende krullen van Veerle de bocht om, vrijwel direct gevolgd door het roodgeel en de paardenstaart van Kristel en enkele seconden later door een groep van zo'n tien Belgische en Nederlandse meiden. Kristel oogt nog fris hier. Op het scherm wordt ze (ten onrechte) als nummer 1 aangegeven. Toch staat het erg mooi: '1. Kristel van den Berg Maassluis'.
Haar vader reageert zijn nervositeit af met een live-verslag via whatsapp naar haar moeder, die op afstand dezelfde spanning lijkt te voelen.
Dat wordt erger wanneer de speaker weet te melden dat Kristel het inmiddels ontstane gat met Veerle lijkt te gaan dicht lopen. Het zal toch niet....? Waar blijven ze?
Na ruim 3000 meter komt de voorfietser weer de bocht om en blijkt het gaatje net te groot te zijn geweest om een Maassluise Nederlands crosskampioen te krijgen. Veerle zet nog even aan en Kristel moet de vaart erin houden om haar aansprintende clubgenote van ERT, Ashley Melcherts voor te blijven. Een fantastische zilveren medaille in een sterk veld is het tastbare resultaat voor de eerstejaars B-juniore :-).
Direct na de wedstrijd volgt een interview met Vivian Ruyters van Losse Veter en de prijsuitreiking met Greg van Hest. Een bos bloemen, een dikke medaille en (naar later blijkt) 80 euro is de beloning.
Het is op deze dag een nieuwe mijlpaal in haar loopcarriere die een vervolg moet gaan krijgen bij de volgende (nationale) cross op 31 december, te weten de Sylvestercross in Soest.
Uitslagen
3200M, MEISJES B
1 827 Veerle Bakker Triathlon 11:48
2 817 Kristel van den Berg Fortuna 11:51
3 809 Ashley Melcherts Energie 11:52
4 818 Annemarie Slangewal Altis 12:03
5 1083 Lissa van Lent Atl. Volharding 12:04
6 803 Leonie Glazenborg SV Veendam 12:07
7 839 Laura Boekel NOVA 12:13
8 808 Susan van Weperen LSV Invictus 12:12
9 1851 Liz DE VLIEGER AMT 12:14
10 1855 Stien Flossy Topsportschool Belgie 12:17
11 807 Eline de Jong De Liemers 12:19
12 821 Sabine Rutten VAV 12:20
13 1856 Eva de Rooy Topsportschool Belgie 12:19
14 831 Marjet Groen Lycurgus 12:23
15 805 Maud ter Bogt GVAC 12:31


Prinsessen van de waterbak
30 juni
Van vrijdag 28 tot en met zondag 30 juni werden bij Eindhoven Atletiek de NK atletiek voor A- en B-junioren afgewerkt.
Vorig jaar debuteerde Kristel in Breda (AV Sprint) op dat NK met een vijfde plaats op de 3000 m in 10.36 en nu had ze als C2-junior haar pijlen gericht op de 2000 m steeple.
Vrijdag en zaterdag waren clubgenoten Bob den Hartigh en Loek van Zevenbergen al actief op resp. de 800 meter (brons) en verspringen en 100 meter (2 x finale) plus ERT-lid Nisrine Marshalmi (brons op de 800 meter) én werd de 3000 meter bij de B-meisjes gewonnen door Veerle Bakker (AV Triathlon) voor de C-junioren Leonie Glazenborg (SV Veendam) en Annemarie Slangewal (Altis).
Zondag om 14.50 u stond de 2000 m steeple MB gepland.
Na een kalme autorit, die bijna historisch wordt omdat een uitwijkende automobilist iets te lang meer oog had voor zijn mobiel, komen Kristel, Loek en ik rond half 1 aan op het sportcomplex De Hondsheuvels. Dankzij een grote grasvlakte kan het ruime autoaanbod in goede banen worden geleid en staan we binnen 5 minuten met startnummers en al naast de 400-meterbaan waar reeds vele atleten in actie zijn te zien op onder andere de series van de 200 meter.
Tussen de langzaam doorbrekende zonnestralen moet ik even een paar keer met m’n ogen knipperen voor ik het gebouw aan de lange zijde van de baan weet te plaatsen als een combi van kantine, tribune (boven) en kleed- en vergaderruimte (beneden). Zo’n fraaie outdoor-atletiekaccomodatie heb ik in Nederland nog niet eerder gezien!
Kristel gaat zoals gebruikelijk direct op zoek naar de toiletruimte, waar ze bij een wedstrijd gemiddeld altijd een keer of tien op belandt. Na een half uur arriveert ERT-er en tevens steeple-deelneemster Lisa Kroon en kunnen de zenuwen samen gedeeld worden.
De verwachtingen zijn vrij hoog gespannen.
Nadat Kristel op 17 mei verrassend de EJOF-limiet op de 2000 m steeple had weten te bereiken bij Haag Atletiek (7.16) wist ze daar vier weken later bij de Track Meeting in Barendrecht in een rechtstreeks duel met Veerle Bakker nog eens 12 seconden af te halen en was ze bv. nog maar 2 tellen verwijderd van de snelste tijd ooit gelopen door een veertienjarig meisje in Europa. Veerle liep daar trouwens 6.52, de snelste tijd ooit door een B-meisje in Nederland, wat haar deed besluiten om ook voor dit nummer te gaan op de EJOF.
Dat betekende tevens dat de 3000 m plek vacant was geworden (limiet 10.10) en er dus nog een poging kon worden gedaan om op die afstand de limiet te lopen. Dat lukte Kristel net niet (10.10,93) in een wedstrijd in Gorinchem op vrijdag 21 juni, waar ERT-er Ashley Melcherts wel slaagde in die opzet met 9.56.
Vandaag is het gelukkig weer een wedstrijd op zich waarvan we ons van tevoren hebben afgevraagd welke tactiek de beste is. Het leek me dat Kristel gebaat was bij een snelle race. Veerle is topfavoriet maar ook Annemarie Slangewal zou pittig tegenstand kunnen bieden gezien haar recente ultrasnelle 1000 meter (2.52). Wanneer Veerle niet het initiatief neemt, wat ze gisteren in eerste instantie ook niet op de 3000 m deed, moet Kristel het dus doen.
Om half drie mogen eerst de B-jongens van start op de 2000 m steeple met als gevolg een zichtbare toename van publiek in de bocht van de waterbak inclusief een vijftal schaars geklede gouden en zilveren in brons gegoten atleten. Drie jongens betwisten de podiumplaatsen waarvan Koen Jansen (Pallas ’67) de sterkste blijkt in 6.33,20.
Vervolgens stellen acht meiden zich op in de andere bocht voor hun vijf rondjes met hindernissen.
De zon is doorgebroken en de wind opgestoken en samen met Lisa’s vader sta ik kort na de waterbak in gespannen afwachting van wat komen gaat.
Vooraf informeert de speaker het publiek dat zowel Veerle als Kristel de EJOF-limiet op dit onderdeel heeft gelopen. Ook tijdens de race blijkt hij zeer betrokken en toont hij aan een echte kenner te zijn; een niet te onderschatten functie voor de sfeer op een belangrijk kampioenschap!
Meteen in de eerste ronde neemt Veerle de leiding en zijn er drie meisjes die kunnen volgen, te weten Kristel, Annemarie en Tessa de Boer van AV Heerenveen. Achter de waterbak zijn de getekende gezichten goed zichtbaar en per ronde worden de grimassen groter. Na twee rondes is de kopgroep uiteen gevallen in twee duo’s waarbij Kristel ogenschijnlijk moeiteloos meegaat in de slipstream van Veerle; bij de waterbakpassage lijkt ze voordeel te hebben van de lenigheid die ze met turnen ontwikkeld heeft en op de rechte stukken kan ze het tempo van rond de 19 km/u goed aan. Annemarie en Tessa klitten ook aan elkaar vast en tot de laatste ronde blijven die twee koppels samen. Even heb ik de ijdele hoop dat Kristel in de laatste ronde ‘erop en erover gaat’, maar op de versnelling van Veerle heeft ze geen antwoord meer, hoewel het verschil klein blijft en ze bij de waterbak nog even dichterbij lijkt te komen.
Met de armen in de lucht passeert Veerle de finish in 6.57,59 en is het voor Kristel nog even afwachten of ze onder de magische grens van 7 minuten is gedoken. Het verlossende woord volgt snel: 6.59,78, nog nooit vertoond door een 14-jarige in Europa.
Wat een prestatie!!
De bronzen medaille gaat naar Annemarie in 7.10,38 op vijf seconden gevolgd door Tessa.
Ruim een uur later volgt de huldiging waarbij de medailles worden omgehangen door mister Westlandmarathon Cor Vriend. Een marathon die in 2014 toevallig een eenmalige herleving krijgt omdat Maassluis dan 400 jaar bestaat.
Na zo’n wedstrijd wil je best wat langer bij de atletiekbaan blijven hangen dus kijken we om 5 uur nog naar de 1500 meter van Ashley. Mogelijk nog wat vermoeid door haar grandioze 9.56 op de 3000 meter weet ze haar grote concurrent Sabine Rutten in de laatste ronde niet te volgen en moet ze ‘genoegen nemen’ met een zilveren plak in 4.40.
Bijgevoegde foto’s zijn van de vaders van Lisa en Annemarie.
Deze vader heeft enorm genoten :-).


Het begint serieus te worden
9/17 mei
Na vorig jaar de 2.5 km te hebben gewonnen bij de Delftse Golden Ten werd Kristel dit jaar middels een email van de organisatie uitgenodigd voor de dubbele afstand bij de 33e editie op Hemelvaartsdag 9 mei.
Lange tijd twijfelde ze omdat haar prioriteit lag bij het halen van de limiet op de 2000m steeple voor de EJOF (tweejaarlijks Europees Jeugd Olympisch Festival dat deze zomer in Utrecht wordt gehouden) maar uiteindelijk bleek deze 5 km prima in haar schema te passen.
Ruim op tijd stond ze samen met vriendin en clubgenoot (AV Fortuna) Kim van Meurs in startvak A, dat was gereserveerd voor de wedstrijdlopers. Kwart over 1 klonk het starschot op de Burgwal en maakten de American Footballers zich snel uit de voeten om plaats te maken voor een aantal zeer snelle lopers van Achilles (de winnaar klokte 15.05!).
Na de lus over de Markt zagen we Kristel als derde vrouw doorkomen kort achter een groepje met Liesbeth Voorthuijsen (Haag) en Ilona Lievaart (Olympus '70). Daarna was het voor de gespannen ouders en zusje lang wachten tot ze terugkeerde op de Markt.
Na zo'n 20 mannen kwam de motorrijder voor de eerste vrouw in beeld, gevolgd door Liesbeth met als nummer twee op zo'n 50 meter het opvallende geelrood van een nog fris ogende Kristel. Zou ze het gat nog dicht kunnen lopen? Na de lus zat ze inderdaad in het kielzog van de koploopster al was haar gezicht daar ineens erg getekend. De laatste jump zat er dus niet meer in, maar de eindtijd van 18.33 vergoedde alles: 30 seconden van haar CPC-pr af!
Bij de prijsuitreiking bleek dat ze toch eerste was geworden in haar categorie (junioren) wat haar bloemen en een voor een 14-jarige ruime geldbeloning van 75 euro opleverde.
Zelden zo'n brede lach gezien :-D .
Een week later stond op vrijdagavond de tweede EJOF-limietpoging gepland bij Haag Atletiek.
Om deel te mogen nemen aan de EJOF moet voldaan worden aan scherpe limieten voor 9 verschillende Olympische sporten.
Voor de atletiek geldt dat kinderen met de geboortejaren 1997 en 1998 in aanmerking komen.
Ik moet bekennen dat ik tot voor een paar maanden geleden nog nooit iets van de EJOF had vernomen, maar sinds Kristel haar zinnen heeft gezet op de limiet voor de 2000 m steeple is het een vertrouwde klank geworden.
Op de 3000 m moeten de meisjes voor een nominatie laag in de 10 minuten lopen wat tot nog toe alleen Veerle Bakker (AV Triathlon, 1997) is gelukt. Zij liep ook al tien seconden onder de limiet op de 2000 m steeple, die op 7.18 staat.
Eind april liep Kristel 7.30 in Amersfoort en deed ze bv. de ervaring op dat lopen met sokken niet handig is als je 5 keer door de waterbak moet.
Van de baan van Haag atletiek bewaart ze goede herinneringen omdat ze er bijna 5 jaar geleden een aflevering van Zappsport mocht maken met Troy Douglas en Ron Boszhart (60 meter onder de 10 seconden).
Net voor half 10 ging de steeple voor B-junioren meisjes van start met alleen Kristel en Emma uit Amsterdam als deelneemsters. Tijden gelopen in mix-races worden niet erkend dus van tevoren was het verzoek gedaan om een speciale meisjesrace op de chrono te zetten. Gelukkig was de langdurige regenval op deze dag om een uur of 8 gestopt en was de baan redelijk opgedroogd (uitgezonderd de waterbak dan..). Wind stond er nauwelijks en het was een graadje of acht.
Omdat de waterbak aan de binnenkant van de baan ligt en het rondje dus iets korter is dan 400 m lag de start zo'n 50 meter voor de (eind)meet. Meteen nam Kristel het initiatief in de wedstrijd en probeerde Emma bij haar aan te haken. In een vloeiende stijl slechtte ze de horden en de bak en sloeg ik bij haar ronde-doorkomsten aan het rekenen.
Anderhalve minuut per ronde was te langzaam dus was het zaak daar steeds iets onder te blijven. Dat lukte wonderwel.
Aangemoedigd door atleten en ouders van Energie (haar gastvereniging) vertoonde ze nauwelijks verval en kon ik haar bij de laatste doorkomst in alle eerlijkheid toeschreeuwen dat de limiet er met een goede laatste ronde in zat. Op de langzaam donker wordende sfeervolle baan aan de Laan van Poot zag ik dat ze bij het opdraaien van het laatste rechte stuk nog 20 seconden over had met nog 1 horde te gaan. Na de laatste horde versnelde ze met de blik op de klok haar pas nog en bleef ze tot enthousiasme van speaker en toeschouwers ruim 1 seconde onder de limiet (7.16.74).
Genomineerd voor het EJOF. WAUW!!
Het hoeft geen betoog dat het daarna geen straf was om nog naar Loon op Zand te rijden om Kristel af te zetten bij het Fortuna-kamp voor junioren en pupillen :-) .
Of ze daadwerkelijk naar de EJOF mag is overigens nog de vraag. In totaal mogen er maar 24 atleten gaan, welk aantal nog niet bereikt is. Daarnaast is Veerle nog 8 seconden sneller, al zou zij ook kunnen kiezen voor de 3000 m. Eind juni volgt de definitieve selectie door de Atletiekunie. Spannend dus!

Loopfeest op de Coolsingel
14 april
Voordat op zondag half 11 het kanonschot klonk voor de Rotterdammarathon waren er al twee dagen sfeerproeven voor me aan voorafgegaan; op vrijdag in de Beurs om startnummer en shirt op te halen en op zaterdag om Kristel aan te moedigen bij de 2,5 km kidsrun (13-15 jaar) op de Coolsingel. Dat ging haar overigens prima af met een tweede plaats (7.50) waarbij ze pas op de streep moest buigen voor clubgenote Ashley Melcherts. Prachtig om die twee de laatste meters te zien knokken!

Het echte marathongevoel komt echter pas op de dag zelf wanneer ik met Petra, Kristel en Tamar om half negen het station van Maassluis oploop en de eerste lotgenoten te zien krijg. Naarmate Rotterdam Centraal dichterbij komt neemt de hoeveelheid sportief geklede figuren toe wat in het centrum uitgroeit tot een lang lint van wandelende deelnemers tussen station en startlocatie aan de Coolsingel.
Vijf kwartier voor aanvang lopen we kamer 4.01 in het Hiltonhotel binnen waar de meeste marathonlopers van AVW zich reeds verzameld hebben. De stemming lijkt luchtig maar achter die façade is de spanning voor de komende uren voelbaar, mede omdat juist op deze zondag de al lang gewenste lente zijn intrede belooft te gaan doen. En na maandenlange trainingen in winterse kou is een plotselinge temperatuurstijging tot 20 graden geen prettig vooruitzicht. Positieve effecten daarentegen zijn dat het de kledingkeuze makkelijk maakt (singlet en korte broek) en dat het onderweg (nog) drukker zal zijn langs de kant.
Kwart over tien verlaat ik met Alex Nieuwenhuijzen als laatste de kamer om even later hardhandig kennis te maken met de vloer in de lobby van het hotel, waar ik een drempel in de haast over het hoofd zie met als gevolg een geschaafde knie. Het tafereel wordt toevallig gadegeslagen door Gerard de Lange, die het meteen de digitale wereld in slingert via de mila-whatsapp. Loos alarm!
Tien minuten van tevoren loop ik het B-vak binnen welke voller staat dan ik gewend ben. De massa vormt een comfortabel windscherm tegen de matige zuidenwind, die nog fris aanvoelt door de afwezige zon. Terwijl ik speur naar bekende gezichten om me heen stijgt ineens een gejuich uit duizenden kelen op als de groene hoogwerker met Lee Towers de lucht ingaat. Tijd voor de enige echte marathonklassieker die zo waar ook mij beroert dit jaar. Mooie traditie.
Stipt half 11 knalt het kanon en schieten de ogenschijnlijk door een katapult gelanceerde Afrikanen uit het startvak. Bijna 15 seconden later passeer ik de meet en kost het me de eerste honderden meters moeite om ruimte te vinden voor mijn passen. Het verbaast me hoe er zo veel lopers een bewijs voor startvak B hebben kunnen bemachtigen.
De eerste 5 km is het de kunst om het goede ritme te vinden. Wil ervoor waken om te snel van start te gaan en de rekening daarvoor, zoals wel vaker, aan het einde dubbel gepresenteerd te krijgen. Desondanks moet ik heel wat groepen opschuiven alvorens ik de juiste gangmaker vind, die als haas fungeert voor twee vrouwen in een tempo van ca. 3.50 min/km. Na een kilometer of zeven zit er een lus op de Olympiaweg waar ik uitzicht krijg op resp. directe voorgangers (Wim Padmos) en achtervolgers (Gerard Droog). Bij Lombardijen (10 km) staan de toeschouwers weer rijen dik, net als eerder op de Coolsingel en de Erasmusbrug en hoor ik enorm vaak mijn naam vallen, soms door bekenden, maar vaker door lezers van het startnummer. Rond dit punt vissen we Rene de Lange van de Koplopers op die zich, gezien de lichte tegenwind in dit gedeelte, slim heeft af laten zakken om achter weer aan te sluiten.
Bij de Slinge (13 km) staat de eerste drankpost van AVW (Ruud/Caren Wessels), waar ik tot mijn verrassing het flesje aanmaaklimonade krijg aangereikt van Kristel. De inhoud van een halve liter leeg ik zoveel mogelijk waarna het even duurt voor de ademhaling weer het gewenste niveau heeft. Het gedeelte tussen 15 en 20 km met lichte tegenwind is, naar later blijkt, het beste deel van mijn marathon. Ik heb hier het gevoel het tempo nog lang te kunnen volhouden en begin voorzichtig te hopen op een eindtijd van 2.45 uur. Doorkomst op de halve marathon is 1.20.30, waarmee ik vier minuten winst heb gepakt op het 4-vlak-schema en de rest van de marathon dus kan volstaan met 4.00 min/km om net onder de 2.45 te blijven.
Drie jaar geleden was ik halverwege vier minuten sneller en stond ik twee minuten later ‘geparkeerd’. Nu zijn de gevolgen minder dramatisch maar ik moet de diesel Rene de Lange laten gaan hier en weiger om op het 23-km-punt bij de tweede AVW-drankpost antwoord te geven aan Paul Wolters als hij informeert naar mijn gemoedstoestand. Ik heb de hoop op het vast kunnen houden van 4-vlak op dit punt namelijk nog niet verloren al sluipt de onzekerheid daarover langzaam binnen. Net voor de Erasmusbrug ligt het volgende lustrum aan kilometers (25), waarvan de laatste is gegaan in 19.40. Weer 20 seconden winst!
Brugop passeer ik plotseling vrij gemakkelijk een aantal lopers, die me brugaf weer net zo vrolijk lossen. Verschijnselen die sterk doen denken aan mijn ervaringen bij de Zevenheuvelenloop.
Petra, Kristel en Tamar zien in ieder geval na 27 km een getekende man/vader, die op dat moment niet weet dat zij zich morgen maken over het bloed op mijn knie (via Fred Louter weten ze van mijn knieval in het Hilton) en me raar vinden lopen met naar buiten gekeerde voeten. Tsja, de eerste prijs in een dressuurwedstrijd zal ik nooit winnen, dat is geen nieuws :-).
Prijzen mogen ook niet uitgereikt worden aan het zeer aanwezige orkest dat is neergestreken in het viaduct bij metro Beurs. Er is echter geen ontkomen aan om deelgenoot te worden van de galmende decibellen van de drums en bekkens, die me aan de andere kant een flinke boost geven om voort te maken.
Terug op Noord. Hoera!
Tot en met het Kralingse Bos (32 km) staat de wind in de rug en blijft de zon verscholen achter een wolkendek en hou ik het verval beperkt. De klok op 30 km geeft nog ruim 3 minuten onder de 2 uur aan waarna het dus ‘nog maar’ 12 km doorbijten is.
Mijn irritatiegrens daalt echter snel. Gelukkig loopt Gerard geen stuk met me mee wanneer hij het derde en laatste flesje aangeeft, wat Siem van de Vaart (Thof) even later goedbedoeld wél doet op zijn fiets. Ik zit er zo goed als doorheen en wil geen gezeur aan m’n kop!
Na de bocht op 32 km komt de wind ongunstig te staan en merk ik direct dat het lichaam de 4-vlak niet meer aan kan. De lus bij Prinsenlaan over de klinkers maakt dat gevoel er niet beter op en brengt me definitief in een nieuwe cadans van 4.30 min/km, die ik tussen 35 en 40 km vasthoud. Veel lopers gaan me hier vanzelfsprekend voorbij, waaronder de nog fris ogende Jan van Hoeven van Olympus ’70. Aanhaken is geen optie.
Na 40 km zie ik de klok op 2.40 staan en bedenk ik me dat dat een mooie eindtijd geweest zou zijn, welke naar mijn mening nog steeds haalbaar moet zijn. Vijf jaar geleden liep ik immers nog een pr van 2.34 op dit parcours en zo’n verval kan niet alleen te wijten zijn aan de leeftijd.
Nu dreigt zelfs de 2.50 in beeld te komen al weet ik dat de laatste kilometer op de Coolsingel traditioneel (veel) harder gaat. Kramp dreigt niet.
De laatste 500 meter duik ik dus weer onder de 4-vlak, geïnspireerd door de joelende menigte.
Bruto finish ik in 2.49.24 (netto 2.49.10), waarmee ik in ieder geval ook bij mijn negende deelname in Rotterdam onder de 2.50 blijf. Dat vraagt om een tiende keer natuurlijk…
Of dat in 2014 al gebeurt valt nog te bezien. Vetgedrukt in de loopagenda staat namelijk zondag 25 mei 2014 wanneer de Westland Marathon (eenmalig) gelopen zal worden. Wellicht moet ik de Rotterdammarathon net als vorig jaar weer als luxe trainingsloop in het schema opnemen; gezond aan de kant staan bij dit prachtige loopspektakel kan eigenlijk niet…

Oostvoorne en/of Den Haag
13 maart
Met nog vijf weken te gaan tot de 33e Rotterdammarathon werd het na de Ruitenburg Halve van 20 januari en enkele trainingslopen weer eens de hoogste tijd voor een wedstrijd. Helaas moest ik de tiende Midden Delfland Halve twee weken terug voor het eerst aan me voorbij laten gaan, maar met een goede reden daar ik toeschouwer was bij de 3000m NK-indoor voor A-junioren, waar Kristel als C-junior naar een mooie zesde plek liep in precies 11 minuten.
Gelukkig zitten we op het ogenblik in de periode van de halve marathons, dus kon ik dit weekend kiezen tussen den Haag (CPC) en Oostvoorne wat in het voordeel uitviel van laatstgenoemde om logistieke én sociale redenen; de sfeer in Oostvoorne is namelijk veel gemoedelijker, zowel voor, tijdens als na de wedstrijd.
Daar Norah en Tamar deze zaterdag 9 maart een indoorwedstrijd hadden bij Ilion in Zoetermeer en Kristel 's morgens regiotraining had bij PAC Rotterdam met Jack Wauters moest er een strakke planning aan te pas komen om om 2 uur aan de start te kunnen staan naast het voetbalterrein van VV Oostvoorne. Gevolg was onder andere dat ik met de auto van pa en ma van den Berg heen en weer reed naar PAC en me om kwart voor 1 bij de sporthal van Maasland liet oppikken door Gerard de Lange en Marcel van de Water.
Zo'n 20 minuten voor aanvang liepen we de Zwartelaan op, net op tijd om in te schrijven, te verkleden en een laatste toiletbezoek te plegen. NN-collega Leo van der Molen, ook deelnemer aan de halve marathon, zag deze beperkte voorbereidingstijd vol ongeloof aan, maar eigenlijk vaar ik er zelf prima bij als ik snel los mag/kan gaan.
Ook in Oostvoorne regende het onophoudelijk op deze zaterdag (in de Bilt regende het 24 uur, een niet meer te verbeteren record) maar dankzij de zwakke wind en de gematigde temperatuur (6 graden) mocht gesproken worden van prima loopomstandigheden.
Om 2 uur klonk het startschot tussen veel bekenden (Henk Kerkhof complimenteerde me nog met de overzichtelijke AVW-loopkalender) en volgden eerst een paar kilometer door Oostvoorne alvorens we in het natuurgebied van duin en bos belandden. Aan de kop van het veld achter de geluidswagen liepen in eerste instantie Dennis Postma en Edwin Stolk, die beiden voor de 8 km gingen. Achter hen een nog vrij omvangrijke groep met de 2 mila-avw'ers Gerard en RonB daarin.
Zoals ik bij de trainingen de laatste weken al had gemerkt kon ik vrij makkelijk een tempo van rond de 3.30 min/km vasthouden en was ik een paar kilometer lang koploper van de halve marathonlopers. De groep was na 5 km (doorkomst 17.30) uitgedund tot 6 lopers, te weten Wim Padmos (jawel, hij doet weer mee), Remy Vasseur (Dynamica), Lau Nieuwenhuijze (AV '56), Fouad Fertoute (Spirit) en het AVW-duo. Het kopwerk werd nu afgewisseld, wat tot mijn verbazing voor Fouad al snel te veel van het goede was. Hij bleek later niet fit van start te zijn gegaan. Tot 10 km (35.15) veranderde er niets en had Wim, bouwjaar 1966, inmiddels geconstateerd dat hij de jongste onder de (AVW-)oudjes (1965) was. De 2 anderen in de kopgroep waren nog 35-min.
Direct na het 10-km-punt zette Remy iets aan en brak de kopgroep in drieën. Remy kwam alleen aan de leiding en Gerard moest een stapje terug doen. Niet gek, want het was voor mij al een onverwachte prestatie dat hij er na de trainingsarme en klusrijke afgelopen maanden zo lang bij had kunnen blijven. Tussen 10 en 15 km had ik heel even de hoop Wim te kunnen lossen maar die haakte voor de 15 km (52.55) weer aan en ging vervolgens op zoek naar de koploper. Daarna kreeg ik het wat zwaarder al hadden we het geluk dat de laatste paar kilometer de zwakke wind in de rug stond. Lang liep ik op een derde plek totdat Lau de geest kreeg en de laatste 2 kilometer tot een door mij niet meer te beantwoorden versnelling in staat bleek.
Desalniettemin stond er bij de finish voor mij een tevreden stemmende 1.14.37 op de klok al dient daarbij te worden aangetekend dat de GPS-meters 20,8 aangaven en we in dat geval dus een minuut 'cadeau' hadden gekregen.
Winnaar werd Remy Vasseur in 1.13.38, Wim tweede in 1.13.50 en Gerard vijfde in 1.15.24. Ook Marcel vd Water en Alex Nieuwenhuizen kwamen met goede tijden over de finish (1.25).
Na afloop waren we eensluidend; prachtig parcours, fijne ambiance en aangenaam nababbelen in de voetbalkantine.
Een dag later was ik samen met Norah en Tamar kleumend toeschouwer bij de CPC, waar Kristel en Petra respectievelijk aan de start stonden op de 5 en de 10 km.
De druilerige omstandigheden waren inmiddels omgezet in droge bij een ijzige noordoostenwind, die zich buiten Den Haag CS meteen in de lijven van de treinende deelnemers drong.
Voor Kristel, zijnde schaars regiotalent, had ik een startbewijs voor vak A weten te regelen wat geen overbodige luxe bleek te zijn gezien de grote hoeveelheid lopers en loopsters op deze korte afstand. Na de start aan de Koningslaan stonden we liefst 7 minuten te wachten alvorens we over konden steken richting finishlocatie aan het Malieveld.
De eerste loper (van de bijna 4000) arriveerde daar na 15 minuten waarna het uitkijken was naar de eerste vrouw. Die liet op zich wachten tot ruim 18 minuten op 25 seconden gevolgd door een duo en weer 25 seconden later door het geel van AV Fortuna :-). Ondanks die clubkleuren kondigde de speaker haar aan als 'de 14-jarige Kristel van den Burg van Energie' wat haar trainer Herman Vrijhof deugd zal doen...
Overigens liep Kristel met 19.03 zeventien seconden van haar persoonlijk record af en liet ze zich na afloop op het drassige Malieveld meteen ontvallen dat die 19-minutengrens er binnenkort aan zou gaan. Ik hou wel van die doelgerichtheid.
Om half 1 ging Petra van start voor haar jaarlijkse (?) 10 km. Zonder veel zin. Met de drie meiden warmden we ons in de tussentijd even op in de Burger King (CS) om vervolgens maar net op tijd terug te zijn bij de finish om moeder de vrouw haar laatste meters te zien maken. Ruim binnen de geplande tijd voltooide ze haar 10 km in een verpletterend pr van 55.52.
Dat vraagt om meer zou je dan zeggen...
's Middags voltooide ik het loopweekend met 20 km in wisseltempo. En dan slaap je de daaropvolgende nacht dus bijzonder prettig :-).