Wedstrijden 2008

27 december Derdekerstdagloop
12 oktober Marathon Eindhoven
5 juli Kadeloop
25 mei The Hague Royal Ten
29 maart CAI Westland halve marathon
1 maart Midden-Delfland halve marathon
16 februari Heinenoordtunnelloop
2 februari Wollebrandcross
20 januari Intersport Biesheuvelloop


Vierde in Derdekerstdagloop
27 december

Tradities zijn er om in ere te houden dus toog ik vandaag opnieuw vnauit Maarn met Syds en Theo naar de qua deelnemers alsmaar uitdijende Derdekerstdagloop rondom het plaatsje Rozendaal bij Arnhem. Bij deze 18e editie werd voor het eerst de grens van 3000 deelnemers overschreden met dank aan het feit dat Derde Kerstdag dit jaar op de vrije zaterdag valt en met dank aan het heerlijke winterweer (helblauwe lucht, oostenwind kracht 3 en temperatuur om het vriespunt).
Om 12 uur startte op de atletiekbaan van sportpark Valkenhuizen eerst de 14 km, tien minuten later de 7 km en om 12.20 het hoofdnummer de halve marathon. Voor AVW stonden, ook traditioneel, in ieder geval Fred en Wil Lantinga, Siem Voogt (allen 14 km?) en RonB (21,1) aan de start. Voor mij was dit een goed moment om te zien of de trainingen met het schema van Tonnie Dirks, waarmee ik inmiddels een week of zes aan de gang ben, een positief effect hadden gesorteerd.
Richttijd op het heuvelachtige, soms onverharde, parcours was 1.13/1.14.
Zoals verwacht mocht worden was het veelloper Michael Woerden die meteen het initiatief nam in de wedstrijd, in eerste instantie gevolgd door een man of 5. Na een paar kilometer was de kopgroep uitgedund tot vier, te weten de winnaar van vorig jaar Arthur Schramade, Michael, RonB en de grote onbekende Gaby van Caulil (in zelfde shirt als Arthur). Het vijfkilometerbord bereikten we in 15.56?! Tsja, ook al ging het in het begin vooral heuvelafwaarts, dat bordje moet toch echt een slordige 200 meter te vroeg gestaan hebben...
Het gedeelte tussen 5 en 11 km ging heuvelop met tegenwind langs bos en hei en eindigde bij het hoogste punt van de Veluwe, gemarkeerd door de Brandtoren. Meeste kopwerk werd gedaan door Michael en Arthur. Omdat ik me eerdere jaren telkens kapotliep op dit parcours bleef ik nu wat meer op de achtergrond hopende dat ik het tweede deel van de halve marathon wat over zou hebben. Het 10-km bord, passeerden we precies in 35 minuten en leek wel goed te staan. Na 11 km ging het naar beneden en begon de wedstrijd eigenlijk pas echt. Er werden wat versnellingen geplaatst maar het duurde bijna tot km 15 voor de eerste beslissing viel.
Helaas...de tempoverhogingen bergaf kon ik niet meer volgen :-( .
Met 52.15 als doorkomst kon ik wel goed leven. Bovendien voelde ik me eigenlijk nog vrij fit al zat versnellen er dus niet meer in.
Bij Rozendaal (17 km) volgde dan nog een pittige klim van een paar 100 meter en als klapstuk wachtte na 19 km de onverharde Geitenbult, waar de benen altijd compleet vollopen. Het gat met de eerste drie werd stilaan groter, wat eigenlijk helemaal paste in het kader van het onderwerp tradities; ook in 2006 en 2007 was ik namelijk vierde geworden... (Wordt ook altijd erg gewaardeerd door de Haarsma's omdat er dan niet op de prijsuitreiking gewacht hoeft te worden .)
Winnaar werd linkebal Gaby net voor Michael en Arthur die uiteindelijk een minuutje voor me finishten. Met 1.14.22 verbeterde ik wel mijn beste tijd op dit parcours. Een half minuutje sneller dan vorig jaar, das mooi.
Theo liep op z'n gemak naar een 1.31.
Wederom een prachtige loop vandaag met 1 belangrijk minpunt: de toiletcapaciteit is absoluut niet toereikend voor 3000 nerveuze met kerstmaaltijden beladen lopers. Lange rijen dus bij onwelriekende walmen. Een tiental chemische toiletten buiten moeten toch op te hoesten zijn??



25e Eindhoven marathon (de Provider)
12 oktober

Naar boven

DEEL I

Daar het merendeel van de Providers waarschijnlijk als totale leek bestempeld kan worden op hardloopgebied is deze nieuwsbrief en mijn aanstaande deelname aan de marathon van Eindhoven (zondag 12 oktober) een mooie gelegenheid om daar enige verandering in te brengen.
Op het ogenblik ben ik in volle voorbereiding op deze wedstrijd over 42,2 km waarvan ik er inmiddels acht heb voltooid. In november 2001 was er het onvergetelijke debuut in Bangkok (starttijd 03.30 uur) en de laatste was in Rotterdam op 13 april jl. waar ik mijn snelste tijd aanscherpte tot 2.34.41.
Vorig jaar liep ik voor het eerst een voorjaars- èn een najaarsmarathon wat, mede dankzij de overwinning in de Herfstmarathon van Etten-Leur, dermate goed beviel dat ik dat dit jaar opnieuw ga proberen.
Meer dan 2 marathons per jaar is af te raden; als hardloper ben je weliswaar heel het jaar door in training (zonder die fysieke prikkel word je chagrijnig) maar in voorbereiding op en gedurende de klassieke afstand vraag je toch aanzienlijk meer van je lichaam en moet je waken voor overtraindheid en blessures.
De eigenlijke voorbereiding op Eindhoven is direct na mijn vakantie (kamperen in Frankrijk en Italië) begonnen en beslaat in totaal negen weken.
De eerste twee weken trainde ik op vijf dagen wat resulteerde in een weektotaal van resp. 75 en 85 km. Niet al die kilometers gaan op topsnelheid, want dan loop je jezelf op zeker de vernieling in. Om een idee te geven: mijn gemiddelde snelheid op de laatste marathon was 3.40 min/km (ofwel 16,4 km/uur, maar lopers praten bij voorkeur in tempo-eenheden van min/km) terwijl de langere duurlopen (vanaf 20 km) een halve minuut per kilometer trager gaan. De meeste trainingen bestaan bij mij echter uit intervalvormen, variërend van 500 meter tot 5 km. Zeker bij de kortere intervallen ligt het tempo duidelijk hoger, oplopend tot 3.15 min/ km.
Op dinsdag en donderdag zijn de trainingsavonden bij de vereniging (AV Waterweg) waar termen als BMI, GPS en omslagpunt gemeengoed zijn en met uitgekiende schema's wordt toegewerkt naar wedstrijden. Voor mij is de club een belangrijk klankbord bij deze puur individuele sport, wat misschien ook te maken heeft met mijn verleden als voetballer.
De derde week begon met een wedstrijd over 10 km in 34 minuten, waarmee werd aangegeven dat de vorm groeiende was maar nog lang niet op het niveau van de gewenste marathoneindtijd van 2.34 waarvoor een eindtijd van rond de 33 minuten op de 10 km is vereist; er zijn allerlei 'calculators' te vinden op Internet die op basis van bv. de 10 km tijd de tijden op andere afstanden kan voorspellen. Bij mij klopt dat soms akelig nauwkeurig...
Het totaal aantal kilometers liep in de weken 3,4 en 5 op tot 90, 100 en 105 (zes trainingen per week) met in de laatste 2 weken duurlopen van 30 en 32 km. Langer dan 35 km achter elkaar traint slechts een enkeling daar het nut daarvan ernstig betwist wordt.
Hoe die 300 kilometers van de laatste drie weken uitgepakt hebben op m'n fysieke gesteldheid zal op zondag 14 september moeten blijken tijdens de halve marathon van Rotterdam. Het streven is om daar te finishen binnen de 1 uur en 13 minuten wat een indicatie zou zijn dat ik nog prima op schema lig voor een sub 2.35 op 12 oktober.
Extraatje in Eindhoven is dat de marathon meteen een Nederlands Kampioenschap is voor alle KNAU-leeftijdscategorieën en dat een podiumplek in de categorie 40-45 jaar voor mij tot de mogelijkheden behoort.
Op trainingsweken 6 tot en met 9 en de uitvoering op 12 oktober kom ik terug in de volgende nieuwsbrief. Ook kan men de slijtageslag natuurlijk live komen aanschouwen; de start is om 11 uur in de altijd gezelige binnenstad en er worden twee rondjes van 21,1 km gelopen.

DEEL II

na 5 km	plaats 3 en 4 NK 40-45	de benen moeten het doen

De charme van de marathon zit gedeeltelijk in zijn onvoorspelbaarheid wat ik twee maanden terug in Eindhoven lijdzaam heb mogen ervaren.
Een maand voor de grote dag liep ik de vijfde en ongetwijfeld laatste FORTIS-halve marathon in Rotterdam bij een stevige oostenwind wat minder snel dan gepland (1.14.10) maar het geringe verval gedurende de race gaf reden tot vertrouwen; met het duurvermogen leek het wel goed te zitten.
De weken daarna heb ik me dus wat meer gericht op het verhogen van de basissnelheid door middel van het deelnemen aan minder lange afstanden in de regio.
Drie weken voor de marathon werd ik tweede in een 10 EM, waarin ik 1 minuut sneller was dan de doorkomsttijd in Rotterdam en weer 1 week verder ging een 10 km wedstrijd in de gewenste 33 half. Ook de laatste lange duurloop over 31 km, welke ik inbouwde in een 15-km wedstrijd zodat ik gelijk gebruik kon maken van de aanwezige drankposten, verliep vrij gemakkelijk in een strak tempo van 15,0 km/uur.
Zo stonden twee weken vantevoren vrijwel alle signalen op groen met uitzondering van lichte, maar wel hardnekkige, spierpijn in de onderrug. Vorig jaar had ik soortgelijke klachten gehad in voorbereiding op de Rotterdam-marathon welke ik succesvol had weten te onderdrukken met dagelijkse, lichte rugspieroefeningen. Twee dagen na genoemde lange duurloop namen de klachten echter toe en verontrustend genoeg werd het gedurende de training niet beter maar juist erger. Het was een duidelijk signaal van een te eenzijdige belasting van het lichaam ook al omdat ik het wekelijkse o zo saaie fitnessuurtje de laatste weken verwaarloosd had. Stom natuurlijk, want juist in een marathonvoorbereiding is dat van essentieel belang :-(.
Donderdagavond toch maar deelgenomen aan een 5 km-baanwedstrijd welke ik met een tijd van 16.17 zelfs wist te winnen. Vervelend was dat de pijn in de onderrug en de omliggende aanhechtingen (bil, heup, hamstrings) in hevige mate terugkeerde tijdens de 3 kwartier uitlopen. Op dat moment gaf ik er een positieve draai aan: hoe hoger het tempo hoe minder rugproblemen...
In het weekend stabiliseerde de stijfheid zich en leek me een bezoek aan de masseur op zondagavond geen overbodige luxe. Dat bood slechts tijdelijk soelaas want de eerstvolgende training op dinsdag gaf opnieuw een terugslag. Vervolgens was het de beurt aan een fysiotherapeut om de soepelheid in mijn wankele gestel te doen laten terugkeren. Tijdens de 'kraak'behandeling voelde ik pas echt hoe erg rug en heupen verstijfd waren.
De resterende 4 dagen deed ik alleen nog een rustige training op donderdag, waarna ik zondag om 11 uur 'uitgerust' aan de start stond in het NK-startvak, direct achter de (inter)nationale toppers. De weersomstandigheden in Eindhoven leken perfect; het was windstil en de zon stond nog niet op doorbreken zodat de temperatuur onder de 15 graden bleef.
Bij de start zag ik de snelste marathonmaster in mijn klasse Harald van Dooren warmlopen en daar ik op de deelnemerslijst ook de naam had zien staan van duathlontopper Armand vd Smissen wist ik vantevoren dat een derde plek op het NK-podium (40-45 jaar) vandaag waarschijnlijk het hoogst haalbare was.
De eerste kilometers door de lichtstad gingen vrij gemakkelijk al liet ik me uit voorzorg wel terugzakken uit een grote groep die rond de 3.30 min/km liep. De 5 km bereikte ik in 17.50 waar ik het een veeg teken vond dat het zweet al in zo'n vroeg stadium van m'n gezicht gutste. Niettemin kwam ik daarna in een goede kadans terecht met kilometers tussen de 3.35 en 3.40 waarvan twee andere lopers profiteerden door in m'n slipstream mee te gaan. Onder hen een directe concurrent voor het NK.

na 20 km	Nadja komt voorbij	lijden in Eindhoven

Op 13 km kreeg ik een bidon met Born Energy (zogenaamde hoogwaardige suikers) uitgereikt wat niet verhoedde dat er vanaf 17 a 18 km een soort van rem steeds verder bij me werd ingedrukt zonder dat ik er enige controle over had. Met moeite bleef ik aan het elastiek zitten tot de eerste doorkomst op 21,1 km (1.16.40) om vervolgens een flinke stap terug te moeten doen.
Van 25 tot 35 km ging ik door een diep dal waarin het tempo even zakte naar 4.30 min/km en tientallen lopers me passeerden. Ook Nadja Wijenberg, de latere Nederlandse kampioen, kwam me in dit gedeelte in gestrekte draf voorbij.
Vanzelfsprekend voel je de pijn in rug en aanhechtingen op zulke moeilijke momenten in verhevigde mate; het is een hele kunst om die negatieve gedachten dan weer om te zetten naar positieve wat me na 35 km zowaar lukte. Het tempo ging iets omhoog, ik begon weer lopers in te halen en een nieuw doel diende zich aan, namelijk het finishen binnen de 2.45. De laatste twee kilometer door het inmiddels goed bezochte centrum haalde ik de '4-vlak' weer en viste ik twee veertigplussers op wat me uiteindelijk toch nog een vierde plek in het NK bezorgde.
Derde werd de jongen die halverwege gelijk met mij doorkwam en vrijwel zonder verval in sub 2.35 over de meet kwam. Voor mij zat er vandaag niet meer in dan een teleurstellende 2.44.06.
Waar het aan gelegen heeft? Ongetwijfeld hebben de rugproblemen een rol gespeeld maar ik denk dat de vorm sowieso niet vergelijkbaar was met die van in het voorjaar.
April volgend jaar krijg ik een volgende kans.
In de sportstad bij uitstek natuurlijk met Aboutaleb achter het kanon!



Zesde lustrum Kadeloop
5 juli

Naar boven

De 30e Kadeloop was druk bezocht met bijna 700 deelnemers aan de twaalf en ruim 200 aan de vijf kilometer.

Peuterstart	Dubbel gemoed voor de finish	De enige 5-jarige op het podium

Daaraan vooraf werden er twee jeuglopen afgewerkt te weten de peuterloop tot en met 6 jaar over 1 km en een voor 7 tot en met 13-jarigen over 2 km. In de eerste categorie liep Tamar mee, die als 5-jarige tot verrassing van haar ouders naar een derde plek liep (5.20). Zelf had ze er honderd meter voor de finish ook niet veel vertrouwen meer in getuige haar naderende huilbui maar de mededeling dat ze een prijs kon winnen gaf haar nieuwe energie; het was erg leuk om haar na afloop lachend op het podium te zien staan met haar beker trots hoog geheven voor het publiek en de fotografen.
Kristel viel bij de 2 km-loop net buiten de prijzen (vierde in 8.05) maar gezien haar val vlak na het startschot mocht dat toch een uitstekende prestatie genoemd worden. Met bebloede knie en hand, waar een ander lopertje op was gaan staan, maakte ze er een mooie inhaalrace van, wat niet wegnam dat ze na afloop natuurlijk teleurgesteld was. De prijsverdeling bij deze Kadeloop kwam het precaire evenwicht tussen de 2 zussen overigens ten goede; hoe moet dat straks gaan als er drie aan de start staan ??
Na Christiaan van Beusichem meteen de leiding te hebben zien genomen bij de 5 km, welke hij glansrijk won in 15.07, maakte ik mezelf gereed voor de 12 km waarbij vele bekende gezichten aan de start stonden; voor het eerst dit Westlandcircuit ook die van mijn veteranenconcurrenten Wim Padmos en Rob vd Want plus die van de weer in vorm geraakte Michel de Maat, zodat het Full Timerunning-trio vooral concurrentie te duchten leek te krijgen van de veertigplussers.
Ik had gehoopt vandaag net als in Kwintsheul aansluiting te kunnen vinden bij Michel maar al na 100 meter was duidelijk dat die vandaag te hard ging; hij durfde het namelijk aan om mee te springen in een groepje van zes met daarin ook het FT-trio, Wim Padmos en een mij onbekende jonge loper in wapperend wit t-shirt, die na een kilometer zelfs brutaal voor de andere 5 uit ging lopen. Overmoedig? Niet als tie halverwege nog verder voorop ligt ...
Wel overmoedig was de start van Morris Wols geweest die na 3 km loste uit het groepje en in Schipluiden pas als 22e arriveerde. Wat gebeurde er op de Zouteveenseweg met de winnaar van de Kadeoop 2007?

12K start	Pascal van Troost aan kop	Laatste kilometer

Het tempo van Wim Padmos werd eerst Michel te machtig en vervolgens, verassend genoeg Willem Lenting, die zijn maatje Maurice pas op de kade langzaam bij Padmos zag afhaken. Zelf had ik tijdelijk gezelschap gekregen van een loper in het rood, later ook figuurlijk getuige zijn zware gehijg en het weer afhaken na vijf kilometer. Die gingen door de tegenwind bij mij niet sneller dan 17 minuten precies. Het gevolg was wel dat de terugweg over de kade me minder problemen opleverde dan gebruikelijk mede doordat er een flink stuk over het naastgelegen geasfalteerde fietspad werd gelopen. Michel was inmiddels stuivertje gewisseld met Lenting, die toch wel buiten mijn bereik bleef. Achter me hoorde en zag ik een groepje langzaam naderen met Rob v/d Want en Ernst Bovenkamp maar met 34.20 op de 10 km en een lichte versnelling in de 11e kilometer kwam mijn zesde plaats (2e M40) niet meer in gevaar.
De niet-aerodynamisch uitgedoste winnaar bleek Pascal van Troost van Haag Atletiek te zijn die een minuut voorsprong had op Wim Padmos. Wel zo leuk als een jong iemand de ‘gevestigde’orde op afstand zet ! Opvallend was dan weer wel dat bij de prijsuitreiking zelfs enkele clubgenoten zijn naam niet wisten op te dissen.
Knappe tijd werd ook gelopen door Gerard de Lange (13e in 42.17), die op de 10 km slechts een fractie boven zijn pr zat, wat gezien het lastige parcours en het warme weer opvallend is te noemen. Als tie nou 's een keer tijdens een marathon piekte dan gloort de 2.45 volgens mij.
De vochtige warmte werd door de organisatie prima ondervangen door de inzet van vele waterposten; ook bij de prijsuitreiking bleek weer dat de Hardloper met de Kadeloop een van de mooiste lopen van het jaar onder beheer heeft, hetgeen Michel de Maat nog eens aanhaalde. Het aandenken dat iedere loper vandaag kreeg, een geel regenjasje, bleek een schot in de roos te zijn daar het toevallig na afloop pijpestelen begon te regenen of was zelfs dat geregisseerd door de organisatoren vande Hardloper ;-).



Goede klassering en matige tijd op Bezuidenhoutseweg
25 mei

Naar boven

Vandaag voor het eerst deelgenomen aan de Royal Ten van The Hague Road Runners, welke toch alweer voor de twaalfde keer op het programma stond.
De start was om 14 uur op de Bezuidenhoutseweg op een halve kilometer afstand van Den Haag CS. Ideale plek dus om per trein te bereizen ware het niet dat de trein van 12.17 uur vanuit Maassluis niet verscheen. Omdat mijn schema al redelijk krap was vond ik wachten op de volgende trein (12.47 uur) geen optie dus trok ik de eerste sprint van deze dag terug naar huis om daar in de auto te stappen en vervolgens naar Delft te crossen. Geluk bij een ongeluk bleven zondagsrijders me bespaard zodat ik, ten koste van een tweede sprint, enkele minuten voor aankomst van de trein uit Schiedam op Delft CS stond.
Zo arriveerde ik toch nog op de geplande tijd op de Bezuidenhoutseweg waar al heel wat lopers (makelijk te onderscheiden van het winkelende publiek vanwege kleding, sporttassen en vetarme gezichten) richting start- en inschrijfgelegenheid togen. Hoewel Den Haag toch op kijkafstand van Maassluis ligt viel me al meteen op dat het percentage voor mij bekende lopers hier aanzienlijk lager ligt dan bij willekeurig welke andere wedstrijd in het Rijnmondgebied of Westland. Ook Olympus’70 was nauwelijks vertegenwoordigd (alleen Paul Jansen gezien) al hing dat natuurlijk nauw samen met de 10 km van Ter Heijde op vrijdagavond.
De speaker was wel een bekende te weten Koploper Peter Hallensleben, die in zijn bekende wervelende stijl vlak voor de start melding maakte van liefst 2600 deelnemers aan de 5 en10 km (aan de uitslag te zien waren daaronder vele chiplozen) en om 5 over twee het sein groen gaf. De temperatuur was 14 graden Celsius, de wind zwak en de zon afwezig wat perfecte omstandigheden waren voor een snelle tijd op het vlakke parcours.

Afrikaanse sub-30 lopers	Thomas Poesiat kort daarachter

De eerste kilometers verliepen voor mij voortvarend; achter een tiental Afrikanen, Thomas Poesiat en Pascal van Troost van Haag Atletiek kon ik redelijk in het spoor blijven van Danny in ’t Veen, de nummer 3 van de Biesheuvelloop wat na vier kilometer een perspectiefrijke tijd opleverde van net boven de 13 minuten. Helaas kon ik dit tempo niet vasthouden en wist ik na 5 km (16.30) dat 33 half vandaag het maximaal haalbare zou gaan worden. Daar leek het ook lange tijd op uit te gaan draaien totdat kilometer negen een onwaarschijnlijk trage 3.41 liet zien. De slotkilometer ging weer in 3.20 met als eindresultaat 33.50 (netto 33.48).
Nadat ik de eerste vrouw, een Keniaanse, in het bos bij het 2-km-punt passeerde veranderde er overigens niets meer aan mijn positie (13e overall) en resteerde een troostprijs van tweede 35-plusser achter Danny in ’t Veen.

Er lijkt wel tempo in te zitten...	Start/finish locatie

Bij de prijsuitreiking werd ik met de neus op de feiten gedrukt toen na de huldiging van de mannen (Thomas Poesiat werd heel knap achtste in 30.56!) en vrouwen senioren de masters aan de beurt waren. Naast me in het publiek hoorde ik namelijk een vrouw verzuchten dat er ook nog oude mannen op het podium kwamen.... Netjes meldde ik haar dat ze wel met iets meer waardering over deze snelle masters mocht spreken en nadat ik even later als oude man eenmaal op het podium was geroepen meende ik haar van een afstand wat schaapachtig te zien lachen door deze toevallige samenloop van omstandigheden :-) .
Samangevat een mooie loop deze Royal Ten met als minpunten de kleedgelegenheid (open garage, geen douches) en de afwezigheid van een goede catering (waar was het bier??) bij de start/finishlocatie.
In de trein terug naar Delft kreeg ik dankzij de bos bloemen en een beker onvermijdelijk felicitaties naar m’n hoofd geslingerd wat ik met de uitspraak van die vrouw in mijn hoofd direct bagatelliseerde met de opmerking dat ik slechts tweede was geworden en niet eens overall maar in het ouwelullenklassement :-( .



Sportieve revanche in het Westland
29 maart

Naar boven

Zaterdag 29 maart: eindelijk een droge dag na een week van sneeuw, hagel en regen.
Mazzeltje dus voor de CAI halve marathon waar nu ruim 500 lopers op afkwamen (plus 500 voor de 10,3 en ruim 200 voor de 5 km).
Zoals eerder aangekondigd was deze halve marathon voor mij niet alleen een laatste serieuze test voor de hele marathon van 13 april maar wilde ik ook erg graag revanche nemen op Willlem Lenting, die me in de windrijke Midden Delfland marathon in de laatste kilometer op achterstand zette na (te) weinig kopwerk te hebben gedaan in de stukken met tegenwind.

Gesplitste start 10/21,1 km	Hier nog 2 FT Runners	Na 7 km resteert er nog 1

De eerste twee kilometer van de wedstrijd leken wel een copie van 2007. Voorop liep een buitenlander van een buitengewoon niveau en daarachter had zich een groep van vier gevormd met de drie mannen van Full Time Running en RonB.
Verschil was dat Maurice nu aan de 10 en ik zelf aan de 21 km deelnam.
Morris (wolsa2 dus) was de eerste die het scenario van vorig jaar doorbrak door na 3 km (9.45) al te lossen (op z’n Maasdijks: ‘helemaal ruk!’). Gedrieën bereikten we de 5 km in 16.40 waar de Keniaan al geheel uit zicht zo’n anderhalve minuut eerder gepasseerd zal zijn.
Met de westenwind in de rug tussen de kassen bleven de kilometers vervolgens rond de 3.20 gaan, wat ook de weinig trainende Maurice te machtig werd. Willem gaf meestentijds het tempo aan en de stukken tegenwind liepen we zij aan zij. Vlak voor de 10-km passage merkte ik dat Willem niet zo goed meer zat getuige zijn regelmatige omkijken en het iets inzakkende tempo. De doorkomsttijd op 10 km van 33.45 was 15 seconden boven die van de CPC en net als toen voelde ik me op dit punt nog opmerkelijk fit .
Ongeveer halverwege de wedstrijd naderden we een haakse bocht, waarachter we de wind op kop leken te krijgen. Het deed me besluiten om die bocht kort in te snijden en een korte tempoverhoging door te voeren om te kijken hoe makkelijk Willem zou kunnen volgen.
Helemaal niet, zo bleek al snel.
Op zo’n moment krijg je als voorloper natuurlijk vleugels en ondervind je van de tegenwind maar weinig hinder. Een fietsende Hans Kok probeerde hier zijn ‘pupil’ moed in te schreeuwen, maar informatie van een voorfietser en publiek leerde me dat het gat naar Willem steeds groter werd. Door de tegenwind verloor ik in dit gedeelte wel terrein op het CPC-schema want met 51.30 op de 15 km was het verschil bijna 1 minuut geworden. Vlak voor het 16-km-punt ging het nog bijna mis omdat ik bij een bocht zonder (attente) verkeersregelaar rechtdoor liep en pas na enkele vloeken de gewenste koersinfo verkreeg. Kostte me uiteindelijk slechts 10 seconden, maar zo genuanceerd denk je op dat moment niet ...
Van 16 tot 18 km stond de wind heerlijk in de rug en daarna wist ik dat de tweede plaats me niet meer kon ontgaan. De lastige laatste kilometer gaat voornamelijk over klinkers en lijkt ellenlang te duren maar eenmaal in de hoofdstraat tussen het publiek is het genieten geblazen. Het voelde toch een beetje als een overwinning door als eerste regioloper het Wilhelminaplein op te draaien!

Nog een kilometertje of twee te gaan	Het Wilhelminaplein 1.13.15 u na de start	Michel komt er weer aan

Peter Fieret sprak bij de finish over een verrassing, maar zelf vond ik de derde aankomende een grotere verrassing, namelijk de net weer herstelde Michel de Maat. Willem kwam een illusie armer als vierde binnen.
M’n eindtijd van 1.13.19 was gezien de harde wind naar verwachting en was volgens de GPS-meters, die gemiddeld 21,2 km aangaven, in werkelijkheid zelfs een hoge 1.12.
Voor de winnaar zijn het sowieso trainingstijden; hij was al bijna 7 minuten voor mij binnen .

Nababbel over de nederlaag :-)	Eerste 3 overall halve marathon	Eerste 3 H40, links Ernst Bovenkamp, rechts Peter van Marrewijk

Anyway: laat die marathon maar komen!



Windkracht 6 en FT-runner net te sterk
1 maart

Naar boven

De vijfde editie van de zonnige Midden-Delflandloop zal de boeken ingaan als een winderige.
Zoals de traditie voorschrijft verkende ik het laatste deel van het parcours (14-21 km) vooraf per fiets en kon ik aan den lijve ondervinden dat er op de Kwakelweg (16-18 km) een flinke bries op kop stond. Dezelfde ervaring had ik vorig jaar al was de wind toen denk ik een Beaufortje minder.
Bij de start in Schipluiden veel bekende gezichten maar ook de nodige afwezigen. Zo miste ik bv. de winnaar van vorig jaar Tom Pierik, Jan vd Meer, Peter van Marrewijk en Henri Sunder om er maar enkelen te noemen. Het maakte de spoeling aan de voorkant van het veld nogal dun. Jammer.
Wel aanwezig was Full Time Runner Willem Lenting, waarmee natuurlijk meteen de grote concurrent is genoemd. Vrij snel na de start vormden zich twee groepen aan de kop, namelijk Willem en RonB en daarachter Olympus-lopers Jelle Zwinkels en Hans Middelburg en Thoffer Paul de Koning (vandaag gewoon 41 jaar, nadat hij in Linschoten achtereenvolgens in de categorieën H55 en H45 werd gerangschikt).

500 meter na de start	Eerste twee	Achtervolgend trio

De eerste drie kilometer stond er voornamelijk zijwind gevolgd door wind mee over de Kwakelweg. Op souplesse (het toverwoord deze marathonvoorbereidingsperiode) gingen de eerste vijf kilometer in 17.05. Langs de Trekvliet lopend zag ik achter me op de Kwakelweg geen spoor meer van achtervolgers en stond het, volgens verwachting, vast dat het vandaag een tweestrijd ging worden.
Na zes kilometer kregen we de wind schuin op kop wat een voorbode was voor het zwaarste gedeelte van deze halve marathon, want tot aan de Maaslandse Dam (10,5 km) was het onafgebroken opboksen tegen de westenwind. Tot mijn verbazing weigerde Willem hier kopwerk te doen wat ik daar nog vertaalde naar een mindere dag van Willem, in welke gedachte ik versterkt werd door de alarmerende piepjes die van zijn hartslag/GPS-meter opstegen. Een paar keer maakte ik ruim baan maar zakte het tempo meteen drastisch; daar het voor mij vandaag vooral een testloop was voor de marathon wilde ik niet meegaan in dat steekspel en liep ik ter compensatie zoveel mogelijk op het 'verkeerde' randje van de weg.
De tweede vijf kilometer kende als gevolg van de wind een verval van maar liefst anderhalve minuut (35.30 op de 10 km) maar vanaf dat moment was het ergste leed geleden. In de dorpskern van Maasland begon Willem zich ook op kop te laten zien en begon ik in te zien dat hij blijkbaar toch geen zwakke dag had. Wetende dat ik in een eindsprint in Schipluiden kansloos zou zijn (je wordt toch een slagje trager van al die duurtrainingen en met de Klaas Lokmethode ben ik nog te kort bezig ;-) ) bedacht ik dat ik de Full Time Runner alleen op de Kwakelweg tegen de wind in misschien nog zou kunnen lossen. Tot aan het Bommeerbruggetje op 16 km liet ik Willem daarom het tempo maken (15 km in 53.00) waarna ik op de Kwakelweg enkele korte versnellingen plaatste om te testen hoe Willem er voor stond. Al gauw werd me duidelijk dat het krachtsverschil te klein was. Bovendien viel de windkracht me daar tegen, in die zin dat ie flink leek afgenomen.
Gevolg was dat ik me gewillig naar de slachtbank liet leiden, welke gesymboliseerd werd door de ijzeren spoorbrug vlak voor Schipluiden. Onder de bezielende woorden van trainer Hans Kok zette Willem daar aan en was de wedstrijd beslist: vijftig meter achter de winnaar finishte ik in 1.14.17.
Wat pleit voor de winnaar is dat hij na afloop min of meer zijn excuses aanbood voor zijn verstopgedrag en dat hij ook op de WOS-radio niet verhulde dat hij geprofiteerd had van het kopwerk van een veteraan.
Het beste is om hier verder niet over te zeuren en op 29 maart (1/2 marathon van Naaldwijk) sportieve revanche te nemen.
De messen zijn geslepen Willem !!
Overigens beviel deze vijfde editie van de Midden-Delfland me weer prima en zal hij ijs en weder dienende volgend jaar weer in mijn marathonvoorbereiding zitten. Complimenten dus voor De Hardloper en Thof!

Onveranderlijk beeld	Carola Nell houdt familie-eer hoog: nummer 1!	Waarover spraken zij?

Tot halverwege in kopgroep
16 februari

Naar boven

Prettige wedstrijd met goede concurrentie tussen Oud-Beijerland (AV Spirit) en Barendrecht (AV Energie) op een stralende winterse zaterdag.
Weliswaar moesten we voor en na de Heinenoordtunnel 90% van de wedstrijd met tegenwind lopen, maar die was met kracht drie uit het oosten aanmerkelijk beter te verteren dan de Biesheuvelstorm van vier weken eerder.
Grote favoriet voor de overwinning was thuisloper Fouad Fertoute, die de eerste kilometer ook meteen het initiatief nam.
Het begintempo lag echter niet zo hoog als in Maassluis, zodat de kopgroep tamelijk omvangrijk bleef in de hoofdstraat van Oud-Beijerland.
Bij het opdraaien naar de open winderige polder trok een lange kalende loper, die achteraf Roché Silvius van the Hague Roadrunners bleek te zijn, de groep wat uit elkaar en bleven er 7 lopers over. De andere vijf waren de herstelde Wim Padmos, de taaie Oostduitser Ralf Preibisch, John vd Vlies van Spirit, Utrechter Bart Wassenberg (ook pas na afloop bij mij uit de anonimiteit) en RonB.
Tot aan de Heinenoordtunnel (10 km) moest er vervolgens 7 km lang door het open landschap tegen de wind in worden gelopen wat Roché en Fouad het beste leek af te gaan. De vijf kilometer werd gepasseerd in 16.45 en eigenlijk kostte me het tot dan toe weinig moeite om te volgen. Toen het tempo na 7/8 km wat stokte voelde ik me daarom min of meer geroepen om de kop over te nemen, welk voorbeeld even later gevolgd werd door medeveertigplusser Wim Padmos. Bij 9 km was ik zelfs even los van de groep, maar voordat we de tunnel indoken kwamen de echte krachtsverhoudingen aan de oppervlakte: Roché en Fouad versnelden en de rest moest passen.
In de tunnel formeerde zich heuvelaf vervolgens een tweede groepje met Ralf, Bart en RonB maar het afhaken van Wim bleek, itt tot dat van John, slechts schijn te zijn; hij sloot heuvelop weer aan en ging alleen op zoek naar Roché, die op zijn beurt had moeten lossen bij Fouad.

Aanstaande winnaar na 13 km	Roché Silvius bijna bijgehaald	Kwartreintje

Vanaf kilometer 12 ging het parcours door een park waar Ralf een sterke indruk maakte. De voormalige Oostbloksubtopper (2.18 op de marathon) bracht Bart en mij terug bij Wim en Roché maar dat kwintet was slechts een kort leven beschoren :-(.
Nog voor het 15-km-punt (voor mij in 51.15) liepen er achter Fouad dus weer een duo (Padmos/Silvius) en een trio.
Wel bleven we tot het einde toe zicht houden op de nummers 2 en 3 in de wedstrijd, iets wat in een Topreiswedstrijd voor mij toch vrij zeldzaam is. Tot in de industriewijk kon ik aan blijven haken bij Ralf maar ergens bij de negentiende kilometer brak het elastiek, terwijl dat van Bart van betere kwaliteit bleek te zijn. Sterker nog, hij katapulteerde zich op de atletiekbaan van Energie naar een vierde plaats, kort achter Wim Padmos (1.11.57) en Roché Silvius (1.11.46). Winnaar werd Fouad Fertoute in 1.10.42.
Zelf werd ik dus zesde (3e M40!) in een tevredenstemmende 1.12.30, mijn derde tijd ooit op een halve marathon. En dat voornamelijk met tegenwind. Wellicht zit die 1.11 er dit jaar nog in...

Aan het elastiek	Snelsten overall	M40: Bart was reeds gevlogen

De amusementswaarde van de prijsuitreiking na afloop stond vervolgens in schril contrast met de wedstrijd, mede in de hand gewerkt door de lange wachttijd. RonK (1e H50 in 1.23) zette onbewust misschien een trend voor de prijswinnaars van volgend jaar: na de finish meteen met de lopersbus naar Oud-Beijerland en vervolgens na een warme douche bij AV Spirit met eigen vervoer terug naar Barendrecht om opgefrist de prijs in ontvangst te nemen. Nu had Ron de tussenfase van het douchen echter overgeslagen en pendelde hij noodgedwongen terug naar Oud-Beijerland om kleding en passagiers op te halen.



Blubber en bloemen
2 februari

Naar boven

Voor de vierde achtereenvolgende maal liep ik mee met de Wollebrandcross, een sportief evenement voor het goede doel dat voor de achtste keer op het terrein van wielervereniging Westland Wil Vooruit in Honselersdijk werd georganiseerd.
Bij de inschrijving in de Wollebrandhal word ik zoals gebruikelijk meteen overvallen door de typische Westlandse veilingsfeer zijnde de holle klanken in de grote ruimte, de betonnen vloer, de geïmproviseerde kleedkamers met omgekeerde bakken als zitplaatsen en de her en der opgestapelde stellages. Omstandigheden waar ik geen warm gevoel bij krijg, te meer daar de frisse westenwind vrijuit naar binnen kan waaien, maar die onlosmakelijk verbonden zijn met de Wollebrandcross.
Een half uur voor aanvang van de wedstrijd arriveer ik met Michael Groeneweegen bij de startlocatie en besluiten we een deel van het parcours vast te gaan verkennen. Elk jaar ligt het er namelijk weer anders bij, niet alleen vanwege de hoeveelheid regen die de laatste dagen gevallen is, maar ook door de aangelegde obstakels en nieuwe omleggingen. Nu blijkt de ondergrond zo modderig te zijn dat we niet hoeven te twijfelen over het wel of niet dragen van spikes en is er een extra lus ingevoegd, zodat het totale rondje nog dichter bij de vijf kilometer zal liggen. De organisatie adverteert echter al jarenlang met de afstanden vier en acht kilometer wat het karakter van de loop mooi weergeeft.
Het startschot wordt om 14.15 uur gegeven door Bas vd Goor, de welbekende roodharige 'gouden' volleyballer, die daarna aansluit bij de meute om ook zijn ronde te lopen. Hij zal halverwege veel grappen hebben moeten aanhoren over zijn lengte (2.09 m) in combinatie met het lage viaduct waar onderdoor moet worden gekropen. Achteraf vertelde hij vooral problemen te hebben gehad met de hoge ligging van zijn bekken zodat hij gedwongen werd ook door de knieën te gaan.

Kwartet in achtervolging	De zwakke schakel	AVW-duo is los

Na een paar honderd meter asfalt als aanloop duiken we de zompige berm in en lig ik bij het keerpunt meteen op handen en voeten. Opkrabbelend zie ik dat iemand in het blauw een gat van een meter of twintig heeft geslagen welke op de mediagenieke glibberberg al kleiner wordt. Voor de eerste kilometer vormt zich een kopgroep van vijf man met daarin, naast de man in het blauw, Groen, Morris Wols, Sjoerd v Marrewijk en RonB. Op dat moment is me niet bekend wie voor 1 ronde onderweg is en wie voor de lange afstand; alleen van Groen weet ik dat hij voor de korte afstand gaat. Na de blubberige viaductdoorgang volgt de omloop om de plas waar de groep vooralsnog intact blijft. Terug langs de plas met de frisse wind op kop merken Groen en ik dat het achter ons begint te kraken wat voor Groen het sein is om het tempo even wat te verhogen. Een lusje door het natte rietveld doet onze voorsprong groeien en na het viaduct in de andere richting (op ruim 3 km) voelt hij waarschijnlijk dat de overwinning in zicht is want hij komt tot zijn finish niet meer van kop af.

Heuvel in laatste kilometer	Leuk, die Wollebrandcross

Halverwege klok ik 18.10 en doemt snel de glibberberg weer op. Achter me zie ik alleen Morris nog lopen op een tamelijk veilige afstand. Desalniettemin neem ik geen gas terug de tweede ronde want deze wedstrijd dient voor mij toch ook als voorbereiding op het NK masters in Schoorl (10 km) aanstaande zondag en dan mag het me vandaag best moeite kosten. Rondom de grote plas kom ik de eerste te dubbelen lopers tegen die gelukkig op tijd worden gewaarschuwd door een voorfietser, die weliswaar soms half in de modder verdwijnt maar als een echte taaie Westlander telkens net op tijd weer worstelend boven komt .
Behalve modder zijn er ook vele heuvels te bedwingen die bij mij vooral in de laatste kilometer als ongewenste obstakels gaan aanvoelen. Veel verval in de (iets kortere) tweede ronde heb ik echter niet en met 35.47 kom ik uiteindelijk een minuut voor Morris en twee minuten voor Peter van Marrewijk over de finish.

Winnaar van de Wollebrandcross dus :-) .

Na afloop volgde in de koude maar volle hal de prijsuitreiking (bos bloemen en groentemand voor de drie eerste aankomenden op elke afstand) en de bekendmaking van de opbrengst van de Wollebrandcross 2008: 201.000 Euro !
Naast Groen won ook Marieke Boekestijn de vier kilometer zodat AVW vandaag bij drie van de vier afstanden op de hoogste trede stond! Vierde AVW'er en dus wederom zwakste schakel ;-) was de snelste PRIVA-man Ton ten Kate. Hij had desondanks naar eigen zeggen met plezier zijn twee rondjes over het gevarieerde parcours afgelegd.



Biesheuvelstorm
20 januari

Naar boven

Er zijn van die wedstrijden dat je onderweg je gekozen hobby vervloekt en dat gebeurde bij de 21,1 km van vandaag meer dan eens...
Zoals al ruim een week was aangekondigd kregen we vandaag inderdaad een serieuze zuidwester van kracht 6 voor de kiezen bij een lenteachtige temperatuur. Gelukkig bleef het wel droog de hele middag, want anders was deze 14e Biesheuvelloop echt memorabel geworden.

Snelle start	Vanaf hier met de wind vol op kop	Een paard, een mens

Vantevoren had ik op het AVW-forum aangegeven voor een plaats bij de eerste vijf te gaan waarbij ik stiekem hoopte op een podiumplek. Vlak voor het startschot van Joop Luyendijk had ik al gesignaleerd dat dat wel heel moeilijk zou gaan worden omdat naast Fouad Fertoute (nr 2 van het afgelopen topreiscircuit) ook Danny in 't Veen (2.35 op die hete marathon in Rotterdam) en de Noor Jim Svenoy (categorie 1.06) op de Jan Schoutenlaan bleken te staan. In hardloopkledij :-( .
Zij bevonden zich logischerwijze in de kopgroep die eerst nog bestond uit een man of 10 maar binnen drie kilometer was uitgedund tot genoemde trio. Ik was de laatste die moest afhaken nadat ik letterlijk op de kant was gezet en geen beschutting meer had tegen de schuin op kop staande zuidwestenwind. De eerste 5 km gingen desalniettemin in een acceptabele 17.15 op welk punt ik was bijgehaald door een oude bekende, mede-veteraan Rob vd Want van RA en een mij onbekende jonge loper in wit shirt.
Na passage van de brug bij het Oranjekanaal kregen we de wind echter vol op kop waardoor de zevende km liefst in 4.07 ging. Ook op de Bonnenweg bleef de wind schuin voor staan en was het lastig om een lekker tempo te blijven lopen. Eenmaal op de Haakweg aangekomen leerde een blik opzij me dat de voorsprong op een achtervolgende groep nog geen 100 meter was waarin de loper met het witte shirt zich terug had laten zakken.

Karakteristiek beeld op de Bonnenweg	Hier kraakt het bij de achtervolger	Motto op 20 km: niet omkijken

Langs het Staalduinse Bos over het Bonnenpad met de wind schuin in de rug nam Rob het initiatief en had ik alle moeite om in zijn spoor te blijven. Meerdere keren heb ik serieus overwogen om een gat te laten vallen en bij 13 km in de bocht naar de Maasdijk gebeurde dat ook even. Met een korte tussensprint vond ik weer aansluiting met het achterliggende idee dat ik langs het Oranjekanaal in ieder geval niet alleen wilde lopen. En terecht. Die vijftiende kilometer was de zwaarste van alle 21 km en ging ondanks kop over kop lopen in 4.15 (tweede en derde vijf kilometer in 18.15).
De achtervolgende groep naderde hier weer rap wat me stimuleerde om na het keerpunt even goed aan te zetten.
Totaal onverwachts haakte Rob op dat moment langzaam af en wist ik dat een vierde plaats vandaag tot de mogelijkheden ging behoren. Heb niet meer omgekeken maar van de omstanders begreep ik dat de voorsprong geruststellend was. Voor me kreeg ik zelfs Danny in 't Veen in het vizier die zichzelf blijkbaar overschat had. De vierde vijf kilometer (ook weer veel zijwind) ging in 17.30 en daarna was het geen kunst meer om de vierde plaats vast te houden.

De onbedreigde winnaar	Jurylid Theo Roosken en speaker Peter Firet

De tijd (1.15.07) was uiteraard teleurstellend en had bij 'normale' omstandigheden zo'n minuut of drie sneller geweest vermoed ik.
Des te fraaier was natuurlijk de prestatie van Michael Groen, die met 1.17.07 weer eens 2 minuten van zijn pr afhaalde .
Winnaar werd Jim Svenoy in 1.11.34, anderhalve minuut voor Fouad Fertoute.

Podium H40 met Rob vd Want en Gerard Droog	Podium overall met ook Sander Bron (5) en Ronnie Duinkerken(6)	Hij praat en fotografeert alles aan elkaar

Na afloop volgde een sfeervolle prijsuitreiking in de Wethouder Smithal, waarbij een gecombineerd categorie/overall klassement gehanteerd werd; bij steeds meer wedstrijden zie je gebeuren dat jongere lopers/loopsters met langzamere tijden een hoger prijzengeld weghalen dan oudere lopers. Deze kromme situatie had AVW grotendeels ondervangen door behalve drie gelijke prijzen in alle categorieën ook een overall-klassement in te stellen voor de zeven snelste mannen en de vijf snelste vrouwen. Voordeel is bijvoorbeeld ook dat iemand als Carla Ophorst vooraf niet hoeft te bedenken of ze zich als veteraan dan wel als senior moet inschrijven. Hopelijk vindt dit systeem navolging!
Op naar de 15e editie!